ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ

Κάποιος τον ειρωνεύτηκε κάποτε επειδή δεν ήξερε μουσική.
Τότε ο Θεμιστοκλής είπε: " Δεν κατέχω βέβαια, να κουρδίσω τη λύρα και να τραγουδήσω. Γνωρίζω όμως να παραλαμβάνω μια πόλη μικρή και άδοξη και να την κάνω ένδοξη και μεγάλη".

Πληροφορίες μπορείτε να δείτε ΕΔΩ
Βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ΕΔΩ

ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ

Ο Κλεόβουλος καθώς πυγμαχούσε με κάποιον, τον σκότωσε άθελά του. Επειδή όμως οι Ελλανοδίκες του αφαίρεσαν τη νίκη, έχασε τα λογικά του.
Έτσι , όταν επέστρεψε στην  πόλη του, μπήκε μέσα σε ένα σχολείο και έριξε κάτω τον κίονα που κρατούσε την οροφή. Αυτή γκρεμίστηκε και καταπλάκωσε τα παιδιά. Οι συμπολίτες του άρχισαν να τον κυνηγούν και να τον λιθοβολούν. Αυτός κατέφυγε στο ναό της Αθηνάς και κρύφτηκε μέσα σε ένα κιβώτιο. Όταν οι διώκτες του έσπασαν το κιβώτιο, το βρήκαν άδειο.
Ρώτησαν τότε το μαντείο των Δελφώ
ν και η Πυθία απάντησε ότι ο Κλεόβουλος ήταν ο τελευταίος από τους ήρωες και όφειλαν να τον τιμούν με θυσίες , αφού δεν ήταν θνητός.

Ο Κλεόβουλος (6ος αιώνας π.Χ. - βρισκόταν στη ζωή τουλάχιστον έως το 560 π.Χ) ήταν τύραννος της Λίνδου στο νησί της Ρόδου, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Το απόφθεγμά του «μέτρον ἄριστον», συγκαταλέγεται στα γνωστότερα αρχαιοελληνικά ρητά. Ως ποιητής, ο Κλεόβουλος συνέθεσε άσματα και αινίγματα, που αριθμούσαν συνολικά ως 3.000 στίχους
 Ήταν γιος του Ευαγόρα από τη Λίνδο και ξεχώριζε για τη ρώμη και το κάλλος του. Ταξίδεψε στην  Αίγυπτο όπου ασχολήθηκε με τη φιλοσοφία. Στην πολιτική του δράση αναφέρεται πως αναστήλωσε τον ναό της Αθηνάς, που κατά τον μύθο είχε χτίσει ο Δαναός στη Λίνδο. Παρότι οι αρχαίες πηγές τον αναφέρουν ως τύραννο, φαίνεται πως ανήκει στις περιπτώσεις που η διακυβέρνησή του ωφέλησε την πόλη του. Λέγεται μάλιστα, ότι απέστειλε ένα μήνυμα στον Σόλωνα, όταν εκείνος βρισκόταν σε εξορία, στο οποίο τον καλούσε να επισκεφθεί τη δημοκρατική Λίνδο. Ο Κλεόβουλος απέκτησε μία κόρη, την Κλεοβουλίνη, που συνέθετε αινίγματα σε εξάμετρο στίχο, φημιζόμενα ως ισάξια εκείνων του πατέρα της. Πέθανε στη, σχετικά μεγάλη για την εποχή, ηλικία των 70 ετών και στον τάφο του υπήρχε η επιγραφή:

Ἄνδρα σοφὸν Κλεόβουλον ἀποφθίμενον καταπενθεῖ ἥδε πάτρα Λίνδος πόντῳ ἀγαλλομένη.

Οι πληροφορίες από ΕΔΩ

Αποφθέγματά του μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ και να δείτε ΕΔΩ
Βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ΕΔΩ

ΝΙΚΙΑΣ

Ο γνωστός για την ειρήνη, που έφερε το όνομά του , πολιτικός και στρατηγός Νικίας, όταν άκουγε τους χορούς να τραγουδούν ειρηνικά τραγούδια, ενθουσιαζόταν. Ανάμεσα στα τραγούδια αυτά ήταν και  οι στίχοι:
<< Ας βρίσκεται στη γη το δόρυ για να πλέκει η αράχνη στημόνι επάνω του>>.
Και τότε με ευχαρίστηση επαναλάμβανε τη φράση : << Τους ανθρώπους, που κοιμούνται ειρηνικά τους ξυπνούν όχι οι σάλπιγγες αλλά τα κοκόρια>>.

Ο Νικίας (περίπου 469-413 π.X.) ήταν αρχαίος Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός κατά την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου . Ο Νικίας ήταν μέλος της Αθηναϊκής αριστοκρατίας καθώς είχε κληρονομήσει μία τεράστια περιουσία από τον πατέρα του, Νικήρατο. Μετά τον θάνατο του Περικλή το 429 π.Χ., έγινε ο κύριος ανταγωνιστής του Κλέωνα και των δημοκρατών στην προσπάθεια για την πολιτική ηγεσία του αθηναϊκού κράτους. Ο κύριος στόχος του ήταν να επιτύχει μια ειρήνη με την Σπάρτη με παράλληλα ευνοϊκούς όρους για την Αθήνα.

Εκλέχτηκε για να υπηρετήσει ως στρατηγός την Αθήνα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πόλεμου. Οδήγησε διάφορες αποστολές που επέτυχαν λίγα. Εντούτοις, ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος αρμόδιος για τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην ειρήνη του Νικία (ή Νικίειος ειρήνη) στα μέσα του 421 π.Χ. η οποία όμως κράτησε 6 χρόνια.

Μετά από την ειρήνη, το 415 π.Χ. αντιτάχθηκε στα φιλόδοξα σχέδια του Αλκιβιάδη για την προώθηση των ενδιαφερόντων της Αθήνας. Παρά το γεγονός αυτό, ο Νικίας διορίστηκε για να συμμετέχει στην αθηναϊκή εισβολή στη Σικελία. Η αθηναϊκή πολιορκία στις Συρακούσες ήταν σχεδόν επιτυχής μέχρι την άφιξη του Σπαρτιάτη στρατηγού Γυλίππου, που γύρισε την κατάσταση γύρω έτσι ώστε οι Αθηναίοι ήταν οι ίδιοι κάτω από την πολιορκία. Ο Νικίας οδήγησε τις δυνάμεις του σε μια απελπισμένη προσπάθεια να δραπετεύσει από το έδαφος. Εντούτοις, και αυτός και ο αθηναϊκός στρατός του συντρίφτηκαν και νικήθηκαν. Στη συνέχεια,ο Νικίας εκτελέσθηκε.

Το όνομα του Νικία απουσίαζε από τη στήλη με τα ονόματα των στρατηγών που είχαν πολεμήσει στη Σικελία. Αυτή ήταν η μεταθανάτια τιμωρία που του επέβαλαν οι Αθηναίοι για τις ευθύνες του στο οικτρό τέλος μιας επιχείρησης την οποία ο Νικίας έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτρέψει.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

Ο Θουκυδίδης , που ανήκε στο αριστοκρατικό κόμμα, ήταν αντίπαλος του Περικλή. Όταν κάποτε πήγε στην Σπάρτη , ο βασιλιάς Αρχίδαμος τον ρώτησε ποιος ήταν καλύτερος παλαιστής, αυτός ή ο Περικλής.
Και ο Θουκυδίδης απάντησε: << Όταν εγώ νικήσω στην πάλη και τον ρίξω καταγής, αυτός με τα λόγια υποστηρίζει ότι δεν έπεσε, μεταπείθει τους θεατές κι έτσι νικάει>>.

Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΚΙ Ο ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο Ηρόδοτος διάβασε την ιστορία του με τους αγώνες των Περσών έναντι των Ελλήνων στους Ολυμπιακούς Αγώνες . Η ιστορία του χωρίστηκε σε εννέα βιβλία, τόσα όσες και οι Μούσες. Όση ώρα διάβαζε την ιστορία του το πλήθος τον θαύμαζε και τον χειροκροτούσε . Μάλιστα εκεί ήταν και ο νεαρός Θουκυδίδης που κλαίγοντας ζήτησε τη δόξα του Ηρόδοτου. Τότε ο πολύπειρος και πάνσοφος Ηρόδοτος , μόλις είδε τον Θουκυδίδη να κλαίει, συνεχάρη τον πατέρα του Όλορο για τη φιλοτιμία του γιου του και προφήτεψε γι’ αυτόν ένδοξο μέλλον.

Ο Θουκυδίδης αναδείχθηκε πράγματι , ο μεγαλύτερος ιστορικός του κόσμου για την μεγάλη ακρίβεια των γεγονότων αλλά και για τις βαθιές του πολιτικές του κρίσεις και τα ηθικά συμπεράσματα. Έτσι λοιπόν αν ο Ηρόδοτος αναγνωρίζεται απ’ όλους ως ο πατέρας της ιστορίας,  ο Θουκυδίδης αναγνωρίζεται σαν ο μεγαλύτερος δάσκαλος για την γραφή της ιστορίας, καθώς και σαν τον τελειότερο ιστορικό συγγραφέα.

Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε στην Αθήνα και καταγόταν από πολύ  πλούσια οικογένεια που συγγένευε με τον ήρωα Μαραθωνομάχο Μιλτιάδη και έγραψε την ιστορία των είκοσι ένα πρώτων χρόνων του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο φθόνος και η ζήλεια ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σπάρτη δημιούργησε αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο που κράτησε περίπου τριάντα χρόνια. Στο τέλος οι Αθηναίοι νικήθηκαν , ταπεινώθηκαν και υποδουλώθηκαν στους Σπαρτιάτες . Αλλά και οι Σπαρτιάτες και όλοι γενικά οι Έλληνες, καθώς πολεμούσαν μεταξύ τους τόσα χρόνια , εξασθένησαν και παρήκμασαν. Έτσι ο εμφύλιος αυτός πόλεμος προξένησε την παρακμή της ελεύθερης Ελλάδας και προετοίμασε την υποταγή της στον Μακεδόνα Φίλιππο , και αργότερα την υποδούλωσή της στη Ρώμη και την απόλυτη αιχμαλωσία της στον Μωάμεθ.

Ο Ηρόδοτος στην ιστορία του διηγείται θριαμβευτικούς αγώνες των Ελλήνων κατά των βαρβάρων. Ο Θουκυδίδης διηγείται ελληνικές διχόνοιες  και άγρια πάθη, αλληλοσφαγές, αρρώστιες, εμπρησμούς, λεηλασίες κι εμφύλιους σπαραγμούς. Η ιστορία του Θουκυδίδη είναι διδακτική γιατί καθώς παρουσιάζει τα καταστροφικά αποτελέσματα της ζήλειας, του φθόνου και του εμφύλιου σπαραγμού , μας διδάσκει την ανάγκη αρετών όπως :της αγάπης, της ομόνοιας και της εθνικής ένωσης.

Μελάς, Λ., Ο γέρο Στάθης σελ. 114 -115, Ρέκος

Πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε  https://www.politeianet.gr/books/melas-leon-astir-o-gerostathis-170271  και
http://www.biblionet.gr/book/111951/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%82,_%CE%9B%CE%AD%CF%89%CE%BD/%CE%9F_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CF%82

Πληροφορίες ΕΔΩ

Συμβουλές του μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ

Βίντεο μπορείτε να δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ

Είχε ένα σκύλο μεγαλόσωμο που τον είχε αγοράσει ακριβά. Κάποτε του έκοψε την ουρά και οι φίλοι του άρχισαν να τον μαλώνουν για την πράξη του αυτή, λέγοντας ότι όλος ο κόσμος έχει εξοργισθεί με τη συμπεριφορά του.
Ο Αλκιβιάδης είπε: << Καλύτερα να με κατηγορούν για το θέμα αυτό, παρά να με κατηγορούν για άλλα>>.


Ο Αλκιβιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα, και ήταν γιος του Κλεινία και της Δεινομάχης. (450 π.Χ. - 404 π.Χ.) ήταν εξέχων Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός. Ήταν το τελευταίο γνωστό μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των Αλκμεωνίδων. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο δεύτερο μισό του Πελοποννησιακού πολέμου ως στρατηγικός σύμβουλος, στρατιωτικός και πολιτικός.Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Αλκιβιάδης είχε αρκετούς διάσημους δασκάλους, συμπεριλαμβανομένου του Σωκράτη, και ήταν καλά προπονημένος στην τέχνη της ρητορικής. Ήταν γνωστός, ωστόσο, για τον απείθαρχο χαρακτήρα του, ο οποίος αναφέρεται από αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς σε διάφορες περιπτώσεις.

Ο Αλκιβιάδης συμμετείχε στη μάχη της Ποτίδαιας το 432 π.Χ, όπου θεωρείται ότι ο Σωκράτης του έσωσε τη ζωή και ξανά στη μάχη του Δηλίου το 424 π.Χ. Ο Αλκιβιάδης είχε στενή σχέση με τον Σωκράτη, τον οποίο σεβόταν. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Αλκιβιάδης «φοβόταν και σέβονταν τον Σωκράτη μόνο, περιφρονώντας τις υπόλοιπες ερωμένες του».

Ο Αλκιβιάδης παντρεύτηκε την Ιππαρέτη, την κόρη του Ιππόνικου, ενός πλούσιου Αθηναίου. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η Ιππαρέτη αγαπούσε τον άνδρα της, αλλά προσπάθησε να τον χωρίσει επειδή συναναστρεφόταν με εταίρες. Ζούσε μαζί του μέχρι το τέλος της ζωής του, και γέννησε δύο παιδιά, μια κόρη και ένα γιο, τον Αλκιβιάδη. Ήταν εξέχων υποστηρικτής της εκστρατείας στη Σικελία, αλλά έφυγε στη Σπάρτη, όταν οι πολιτικοί του εχθροί υπέβαλαν μήνυση για ιεροσυλία. Στη Σπάρτη, υπηρέτησε ως στρατηγικός σύμβουλος, προτείνοντας ή επιβλέποντας μεγάλες εκστρατείες κατά της Αθήνας. Και στη Σπάρτη, ωστόσο, ο Αλκιβιάδης απέκτησε ισχυρούς εχθρούς και αποστάτησε στην Περσία. Εκεί υπηρέτησε ως σύμβουλος του σατράπη Τισσαφέρνη, μέχρι να του ζητήσουν οι Αθηναίοι να επιστρέψει. Τότε, υπηρέτησε ως Αθηναίος Στρατηγός για αρκετά χρόνια, αλλά οι εχθροί του κατάφεραν να τον εξορίσουν για δεύτερη φορά. 

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες και ΕΔΩ κι ΕΔΩ
Βίντεο με την ζωή του μπορείτε να δείτε ΕΔΩ

ΠΥΡΡΟΣ

Λίγο πριν από την εκστρατεία του στην Ιταλία εναντίον των Ρωμαίων, ο Πύρρος συζητούσε με τον ρήτορα Κινέα. Ο Κινέας τον ρώτησε τι θα έκανε, αν κατόρθωνε να νικήσει τους Ρωμαίους , κι ο Πύρρος απάντησε, ότι θα εξορμούσε εναντίον της Σικελίας. << Και μετά από αυτό τι;>> ρώτησε ο Κινέας. Κι ο Πύρρος του απάντησε ότι το επόμενο βήμα θα είναι η Λιβύη και η Καρχηδόνα.
Ο Κινέας συνέχισε να ρωτάει: << Κι αφού τα υποτάξουμε όλα, τι θα κάνουμε;>>.
Κι ο Πύρρος γελώντας , είπε: << Θα' χουμε πολλή ανάπαυση και το ποτήρι μας, φίλε μου, θα' ναι καθημερινά γεμάτο και θα λέμε μεταξύ μας ευχάριστα λόγια>>.
Τότε ο Κινέας είπε: << Και τώρα, τι μας εμποδίζει, αν θέλουμε, να γεμίζουμε το ποτήρι και να αναπαυόμαστε, αφού έχουμε , και μάλιστα χωρίς πολλές φροντίδες, τα ίδια εκείνα που θα αποκτήσουμε με αίμα και μεγάλους κόπους και με κίνδυνους, αφού προξενήσουμε πολλά κακά στους άλλους και πάθουμε και εμείς επίσης;>>.

ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΡΟΣ

Ο Πύρρος , που βασίλευσε στην ΄Ηπειρο κατά το 300 π. Χ., αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος στρατιωτικός άντρας της εποχής του. Δυο φορές νίκησε τους Μακεδόνες και κατέκτησε τη Μακεδονία. Στην Ιταλία που εξεστράτευσε νίκησε σε διάφορες μάχες  τους Ρωμαϊκούς στρατούς, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να γυρίσει στην Ήπειρο κι αμέσως, εξεστράτευσε στην Πελοπόννησο. Προχώρησε μέχρι τη Σπάρτη, την πολιόρκησε κι από στιγμή σε στιγμή ετοιμαζόταν να την καταλάβει. Η Γερουσία βλέποντας τον κίνδυνο αποφάσισε να στείλει τις γυναίκες στην Κρήτη για να σωθούν. Όμως οι Σπαρτιάτισσες σαν έμαθαν την απόφαση της Γερουσίας αγανάκτησαν. Έχοντας την Αρχιδαμία αρχηγό , που κρατούσε κι ένα ξίφος στο χέρι, παρουσιάστηκα μπροστά στη Γερουσία λέγοντας πως αν ήταν να χαθεί η Σπάρτη δε θα ήθελε να ζήσει καμία Σπαρτιάτισσα . Αμέσως μικρές, μεγάλες γυναίκες, κόρες, πήγαν στα προχώματα της Σπάρτης , όπου οι στρατιώτες είχαν αρχίσει να κατασκευάζουν μεγάλη τάφρο για ν’ αποκρούσουν την έφοδο του Πύρρου. Και κατά τη διάρκεια της νύχτας δούλεψαν όλες μαζί σκληρά για να μπορέσουν να κοιμηθούν οι άντρες και να είναι ξεκούραστοι στην ώρα της μάχης. Όταν το πρωί άρχισες η έφοδος , η τάφρος ήταν έτοιμη , αλλά οι Σπαρτιάτισσες δεν έφυγαν. Έμειναν κοντά στους στρατιώτες, κουβαλούσαν  βέλη, ακόντια, τροφή, νερό και καθώς περιποιούνταν τους τραυματισμένους , εμψύχωναν αυτούς που μάχονταν τα εξής λόγια:

Θα είναι ένδοξη η νίκη σας να νικήσετε μπροστά στη Σπάρτη κάτω απ’ τα βλέμματα της πατρίδας και ο θάνατός σας θα είναι πολύ γλυκός αν, καθώς μάχεστε για την πατρίδα , πέσετε στις αγκαλιές των μητέρων , των γυναικών και των θυγατέρων σας.

Με τη μεγαλοψυχία και τη φιλοπατρία των γυναικών της σώθηκε η Σπάρτη και ο Πύρρος, αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να φύγει , αφού απέτυχε η έφοδός του.

Μελάς, Λ., Ο γέρο Στάθης σελ. 246 – 247

Πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε  https://www.politeianet.gr/books/melas-leon-astir-o-gerostathis-170271  και

http://www.biblionet.gr/book/111951/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%82,_%CE%9B%CE%AD%CF%89%CE%BD/%CE%9F_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CF%82

Πληροφορίες ΕΔΩ κι ΕΔΩ
Ιστορία Δ' Δημοτικού ΕΔΩ
Βίντεο μπορείτε να δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Ο ΣΟΛΩΝ

Ο ΣΟΛΩΝ ΚΙ Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ

Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη γυμναστική σαν το πρώτο μάθημα για κάθε καλοαναθρεμμένο Ελληνόπουλο. Στα γυμνάσια τα παιδιά και οι νέοι και στους δημόσιους αγώνες οι άντρες , γύμναζαν τα κορμιά τους τρέχοντας με τα πόδια, με άλογα ή με άμαξες , πάλευαν, πηδούσαν, έριχναν δίσκο ή ακόντιο κι έβρισκαν χίλιους δυο τρόπους για να γυμναστούν. Ο Σόλων, σαν σοφός νομοθέτης που ήταν, φρόντισε για την ανατροφή των νέων και καθιέρωσε τη γυμναστική σαν απαραίτητη μόρφωση των πολιτών, ώστε να γίνουν υγιείς, ανδρείοι και μεγαλόψυχοι. Την επίβλεψη της διαγωγής των νέων και των πολιτών , την ανέθεσε στο ανώτατο δικαστήριο των Αθηνών, τον Άρειο Πάγο. Μια απ’ τις φροντίδες του Άρειου Πάγου ,ήταν να παρακινεί τους πλούσιους νέους να εξασκούνται στην ιππασία, στο κυνήγι, στη γυμναστική και σε διάφορα άλλα γυμνάσια, ώστε να γίνουν δυνατοί και ανδρείοι, τους δε φτωχούς κι αργόσχολους φρόντιζε να τους βάζει σε μια δουλειά, που και τα κορμιά τους γύμναζε , αλλά και τους προφύλαγε απ’ τα καταστροφικά κακά της φτώχειας και της τεμπελιάς.

Μελάς, Λ. , Ο γέρο Στάθης σελ . 43-44, Ρέκος

Ο ΣΟΛΩΝ, Ο ΘΑΛΗΣ, Ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

Ακόμα κι αυτοί, οι πιο σοφοί άνδρες την αρχαίας Ελλάδας δεν ντράπηκαν, όπως μας λέει ο Πλούταρχος , να εργαστούν για ν’ αποκτήσουν τ’ απαραίτητα για τη ζωή τους, για να μπορέσουν έτσι κι αυτούς τους ίδιους αλλά και τους άλλους να βοηθήσουν. Ο Σόλωνας, ο νομοθέτης των Αθηνών, επειδή δεν είε τα’ απαραίτηα για να ζήσει κι επειδή ντρεπόταν να ζητά απ’ τους άλλους , ασχολήθηκε με το εμπόριο. Με το ίδιο επάγγελμα ασχολήθηκε κι ο Θαλής ο Μιλήσιος, ένας απ’ τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, κι ο Ιπποκράτης απ’ τη Χίο , κι ο φιλόσοφος Πυθαγόρας. Ακόμα κι αυτός  ο μεγάλος Πλάτωνας, ο μαθητής του Σωκράτη, ο πιο μεγάλος φιλόσοφος της Ελλάδας , πήγε απ’ την Αθήνα στην Αίγυπτο για να πουλήσει ένα φορτίο λαδιού. Κάθε καλός άνδρας, είτε πολιτικός είναι, είτε όχι, έχει την υποχρέωση ν’ ασχολείται με κάποιο τίμιο επάγγελμα για ν’ αποκτάει τ’ απαραίτητα για τη ζωή του. Αυτά μας διδάσκει ο σοφός Πλούταρχος, που συμφωνεί με τα λόγια του Ησιόδου: η δουλειά  ντροπή δεν έχει, και του σοφού Πιττακού: πολύ κακό πράγμα η τεμπελιά. Μάλιστα ο Σόλων τόσο πολύ σιχαινόταν την αργία και την τεμπελιά, ώστε, ανάγκασε κάθε πατέρα να φροντίσει να μάθει κάποια τέχνη στα παιδιά του, για να έχει , όταν  γεράσει , το δικαίωμα να ζητά βοήθεια απ’ αυτά.

Μελάς, Λ., Ο γέρο Στάθης σελ. 69, Ρέκος

Πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε  https://www.politeianet.gr/books/melas-leon-astir-o-gerostathis-170271  και
http://www.biblionet.gr/book/111951/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%82,_%CE%9B%CE%AD%CF%89%CE%BD/%CE%9F_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CF%82

Πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του ΕΔΩ
Αποφθέγματά του ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ΕΔΩ  κι ΕΔΩ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Κάποιος έκανε παρατήρηση στον Αριστοτέλη, επειδή έδωσε ελεημοσύνη σε έναν κακό άνθρωπο.
Ο Αριστοτέλης είπε: "Την ελεημοσύνη την έδωσα στον άνθρωπο, όχι στο χαρακτήρα του".

O AΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΤΟΥ

Ο Αριστοτέλης , ο μεγάλος φιλόσοφος της Ελλάδας, γεννήθηκε στα Στάγειρα της Μακεδονίας. Όταν ο πατέρας του ο Νικόμαχος, που ήταν γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας πέθανε, ο Αριστοτέλης καθώς ήταν σε νεαρή ηλικία, κατέβηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Ακαδημία του Πλάτωνα.

Δυστυχώς ο Αριστοτέλης, ήταν πολύ αδύνατος και φιλάσθενος και δε θα μπορούσε ν’ αντέξει την κούραση της μελέτης, ούτε θα μπορούσε να ζήσει εξήντα δύο χρόνια κι ούτε θα μπορούσε να γράψει όλα όσα έγραψε, αν απ’ την παιδική του ηλικία δεν ακολουθούσε τη συμβουλή του γιατρού πατέρα του, που του είχε πει και να μην τρώει πολύ αλλά και ν’ αποφεύγει τον πολύ ύπνο.

Διηγούνται λοιπόν, ότι για να μην τον παίρνει ο ύπνος στις νυχτερινές και πρωινές μελέτες του, συνήθιζε να κρατά στο χέρι του μια χάλκινη μπάλα , που του ξέφευγε όταν αποκοιμιόταν και με τον κρότο που έκανε καθώς έπεφτε μέσα σε μια λεκάνη, τον ξυπνούσε και ξανάρχιζε μελέτη του.

Κι έτσι ο αδύνατος και φιλάσθενος Αριστοτέλης με τον ν’ αποφεύγει τον πολύ ύπνο και το πολύ φαγητό και με το να βάλει μια τάξη στις σπουδές του κατόρθωσε, όχι μόνο να ζήσει πολύ και να στέκει καλά στην υγεία του, αλλά και να γίνει ο πιο μεγάλος κι ο πιο σοφός άνθρωπος του αρχαίου και του νέου κόσμου, δοξάζοντας την Ελλάδα.

Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος, πήρε τον Αριστοτέλη για παιδαγωγό του γιου του Αλέξανδρου, που αγαπούσε και σεβόταν τον παιδαγωγό του Αριστοτέλη περισσότερο απ’ τον πατέρα του κι έλεγε πάντοτε γι’ αυτόν : αν στον πατέρα μου χρωστώ το ζή, δηλαδή τη ζωή, στον δάσκαλό μου χρωστώ το ευ ζην, δηλαδή την ανώτερη ζωή. Ξεχνούσε όμως ο νεαρός Αλέξανδρος πως και το ευ ζην χρωστούσε στον πατέρα του, γιατί αυτός ήταν που του είχε βρει έναν τόσο μεγάλο και σοφό δάσκαλο.

Ο Αριστοτέλης δίδαξε και στο Λύκειο Αθηνών και η φιλοσοφική του σχολή ονομάστηκε Περιπατητική , γιατί συνήθιζε να διδάσκει στους μαθητές του σε πρωινούς και βραδινούς περιπάτους.

Αλλά ο μεγάλος αυτός άνδρας της  αρχαίας Ελλάδας δε δίδαξε μόνο στον Αλέξανδρο και στους σύγχρονούς του, γιατί με τα πολλά και σοφά συγγράμματά του, που άλλοι λένε ότι ήταν τετρακόσια βιβλία κι άλλοι χίλια, δίδαξε και φώτισε κατοπινούς Έλληνες και Ρωμαίους στην Ιταλία, τους Αλεξανδρινούς στην Αίγυπτο κι ακόμα κι αυτούς τους Άραβες που μετάφρασαν τα συγγράμματά του στην αραβική γλώσσα και τα δίδασκαν στα σχολεία της Βαγδάτης.

Όταν μάλιστα οι Άραβες κυρίεψαν την Ισπανία, έφεραν μαζί τους και τα συγγράμματα του Αριστοτέλη. Από την Ισπανία κατά το 1200 μ. Χ , διαδόθηκαν στη Γαλλία, την Ιταλία και σ’ όλη τη Δυτική Ευρώπη, που βρισκόταν ακόμα σε κατάσταση βαρβαρότητας και που άρχισε με τα συγγράμματα του Αριστοτέλη να φωτίζεται και να μορφώνεται.

Αλλά και σήμερα , μ’ όλες τις γνώσεις που έχουν οι σοφοί της Ευρώπης , τα συγγράμματα του Αριστοτέλη θαυμάζονται σαν τ’ αριστουργήματα του ανθρώπινου μυαλού.

Τιμή και δόξα λοιπόν στον αδύνατο και φιλάσθενο Αριστοτέλη, που διατήρησε με φρόνηση την υγεία του και φώτισε σαν ένα άλλο υπέρλαμπρο αστέρι και τον αρχαίο και τον νεότερο, σύγχρονο κόσμο κι έτσι ν’ αποθανατίσει και τον εαυτό του αλλά και την πατρίδα που τον γέννησε, την Ελλάδα!

Μελά, Λ. , Ο γέρο Στάθης σελ.34 - 35  , Ρέκος 

Φωτογραφικό υλικό και πληροφορίες για την ζωή του και το έργο του μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ

Αποφθέγματά του μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
Βίντεο με πληροφορίες ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ, περί φιλίας ΕΔΩ, τα αίτια ΕΔΩ,
Τραγούδι από το Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Μακεδονίας ΕΔΩ

ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων – θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει ...
μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε.

Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας.

Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας, τότε δεν υπάρχουν πλέον όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων.
Η αιτία είναι το ότι, οι «αριθμοί» είναι εκ φύσεως «ατελείωτοι» οπότε, αναγόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών, «μεταλλασσόμενοι» δηλαδή από «μέσον» σε αυτοσκοπό, δεν επιτρέπουν ποτέ την «εκπλήρωση» του στόχου.
Έτσι λοιπόν, το άτομο παρασύρεται από τη δίνη του «μαξιμαλισμού», αφού τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσα και αν έχεις δηλαδή, μπορεί πάντοτε να αποκτήσεις περισσότερα – κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα στην υγεία, η οποία θεωρείται ως μια βασική προϋπόθεση της ευτυχίας.
Άρα ο μεγαλύτερος εχθρός της ευτυχίας είναι η απληστία.

Πηγή: Εκδόσεις Χρυσοπηγή

ΤΑ ΑΓΛΑΥΡΙΑ

Τα Αγλαύρια ήταν ετήσια γιορτή των Αθηναίων προς τιμή της Αγλαύρου, κόρης του βασιλιά Κέκροπα. Η γιορτή γινόταν σε ανάμνηση της θυσίας της για τη σωτηρία της Αθήνας. Όταν κάποτε το Μαντείο των Δελφών είχε δώσει χρησμό που έλεγε ότι για να σωθεί η Αθήνα από τον μακρό κι επικίνδυνο πόλεμο που την ταλαιπωρούσε έπρεπε να θυσιαστεί κάποιος Αθηναίος με τη θέλησή του, η Άγλαυρος, παρθένα ακόμη, αποφάσισε να θυσιαστεί πέφτοντας απ' τον βράχο της Ακρόπολης.
Στο σημείο που θυσιάστηκε οι Αθηναίοι ίδρυσαν το Αγραύλειο, πάνω ακριβώς από το ιερό των Διόσκουρων. Με αυτή τη θυσία σχετίζεται η γιορτή κατά την οποία όλοι οι νέοι των Αθηνών, μόλις γίνονταν έφηβοι, πήγαιναν στο ναό της Αγραύλου, όπου έδιναν όρκο ότι θα προστάτευαν την πατρίδα και ότι θα τηρούσαν τους νόμους της: << ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά.... ίστορες θεοί τούτων Άγλαυρος, Ενυάλιος, Άρης, Ζευς, Θαλλώ , Αυξώ, Ηγεμόνη>>.
Μετά γράφονταν στη Ληξιαρχική Γραμματεία και παρελάμβαναν τα όπλα τους, την ασπίδα και το δόρυ. Η ίδια η Αθηνά ως πολιούχος των Αθηνών ταυτιζόταν με την Άγραυλο και ονομαζόταν << Αγραυλίς Παρθένος>>.

ΙΣΜΗΝΙΑΣ

Όταν κάποιοι Θηβαίοι τον έστειλαν πρεσβευτή στους Πέρσες, ο αξιωματικός που θα τον παρουσίαζε στο βασιλιά του είπε:
<< Ξένε Θηβαίε, θα πρέπει να γονατίσεις να προσκυνήσεις το βασιλιά>>.
Όταν ο Ισμηνίας αντίκρυσε το βασιλιά, έβγαλε το δαχτυλίδι του, το πέταξε στα πόδια του και γονάτισε να το πάρει.
Έτσι ούτε την Ελλάδα ντρόπιασε ούτε στους Πέρσες έδειξε ασέβεια!

Ο Ισμηνίας ήταν Αρχαίος Θηβαίος πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ., ηγέτης της θηβαϊκής δημοκρατικής εταιρίας.

Ανήλθε στην εξουσία το 403 π.Χ., δηλαδή έναν χρόνο μετά το πέρας του Πελοποννησιακού Πολέμου και συνέχισε μια κατά της Σπάρτης πολιτική, υποδεχόμενος, μεταξύ άλλων, Αθηναίους εξορισθέντες από τους Τριάκοντα Τυράννους. Το 382 π.Χ., οι Σπαρτιάτες και οι σύμμαχοί τους κατέλαβαν την Θήβα, συνέλαβαν αιχμάλωτο τον Ισμηνία και τον εκτέλεσαν για μηδισμό. Ο Πλάτων αναφέρει εντός του έργου του υπό τον τίτλο Μένων πως ο Ισμηνίας απέκτησε την περιουσία του μέσω περσικής δωρεάς. Το 2008, η Μονίκ Καντό-Σπερμπέρ ανέφερε πως επρόκειτο για χρήματα προερχόμενα από την Περσία με σκοπό την εξασθένηση της Σπάρτης. Στο έργο του υπό τον τίτλο Πολιτεία, ο Πλάτων αναφέρει πως από τον Ισμηνία προήλθε το παρακάτω γνωμικό, σύμφωνα με το οποίο « είναι δίκαιο να κάνεις καλό στους φίλους σου και κακό στους εχθρούς σου ».

ΤΙΜΑΝΘΗΣ O KΛΕΩΝΑΙΟΣ

Ο Τιμάνθης ήταν ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του παγκρατίου. Όταν αποσύρθηκε από τους αγώνες, συνήθιζε, για να διατηρεί τη φόρμα του, να τεντώνει κάθε μέρα τη χορδή ενός τεράστιου τόξου. Κάποτε χρειάστηκε να απουσιάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν πήρε μαζί του το τόξο.
Όταν επέστρεψε και προσπάθησε να κάνει τη συνηθισμένη άσκηση, απέτυχε. Απελπισμένος, άναψε φωτιά και έπεσε μέσα ζωντανός. Δεν μπορούσε να δεχθεί ότι έχασε τη δύναμή του.

Ο Τιμάνθης ο Κλεωναίος (5ος αιώνας π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ολυμπιονίκης από τις Κλεωνές της Αργολίδας ο οποίος στέφθηκε νικητής στο άθλημα του παγκράτιου στους 81ους (456 π.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας. Ο ανδριάντας του στην Ολυμπία ήταν έργο του γλύπτη Μύρωνα. 

ΑΙΣΧΙΝΗΣ

Στον Αισχίνη έκαναν κάποτε την παρατήρηση ότι αν και ήταν μαθητής του Σωκράτη, δεν μιλούσε πολύ.
Και ο Αισχίνης απάντησε : << Κοντά στον Σωκράτη, έμαθα όχι μόνο να μιλώ αλλά και να σωπαίνω>>.

Ο Αἰσχίνης ήταν αρχαίος ρήτορας, που συγκαταλέγεται στον κανόνα των δέκα κορυφαίων αττικών ρητόρων.Ο ρήτορας Αισχίνης (389 π.Χ.-314 π.Χ.) ήταν γιος του Ατρομήτου και της Γλαυκοθέας,Παντρεύτηκε την κόρη του Φιλοδήμου από την Παιανία,  έκαναν δυο γιους και μια κόρη. Καθώς η οικογένειά του αντιμετώπιζε οικονομική στενότητα, ο Αισχίνης δεν στάθηκε δυνατό να πάει σε ανώτερη ρητορική σχολή. Υπάρχει όμως και μια μαρτυρία ότι μαθήτευσε στον Ισοκράτη, τον Πλάτωνα και τον Λεωδάμαντα. Οπωσδήποτε τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο διδασκαλείο του πατέρα του. Βοηθούσε και στον καθαρισμό του, αλλά και δίδασκε ο ίδιος. Αυτό το επιβεβαιώνει ο Δημοσθένης, ο οποίος στα κείμενά του γενικώς αντιμετωπίζει πολύ εχθρικά τον Αισχίνη.

Σε πολύ νεαρή ηλικία πήρε μέρος με τρίτους ρόλους σε θεατρικές παραστάσεις. Σε κάποια παράσταση είχε τον ρόλο του Οινόμαου. Αλλά έπεσε κάτω και το κοινό τον αποδοκίμασε. Σε άλλη περίπτωση και πάλι το κοινό αποδοκίμασε τον Αισχίνη, αναγκάζοντάς τον να φύγει από το θέατρο, παρά λίγο μάλιστα να τον λιθοβολήσουν. Βλέποντας λοιπόν ότι ως ηθοποιός δεν έχει μέλλον, εγκατέλειψε την υποκριτική.

Πληροφορίες ΕΔΩ και φυσικά ΕΔΩ

TA MYΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τον περίφημο Παρθενώνα!!!!

ΕΔΩ

ΗΕΤΙΩΝΕΙΑ ΟΧΥΡΩΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ

Άνοιξε για το κοινό ο αρχαιολογικός χώρος της Ηετιώνειας οχύρωσης στον Πειραιά.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε ΕΔΩ

Ο χώρος θα είναι ανοικτός από το Σεπτέμβριο μέχρι το Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους, τρεις ημέρες την εβδομάδα (Πέμπτη έως Σάββατο).

Ώρες επισκέψεων για το διάστημα Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου: 11.00 έως 19.00.

Είσοδος ελεύθερη

Οδηγίες πρόσβασης

Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στο λιμάνι του Πειραιά, απέναντι από την πύλη Ε2 (κρητικά καράβια) και η είσοδος γίνεται από την οδό Κανάρη.

Πληροφορίες

Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής , Πειραιώς και Νήσων

(Α. Αλεξανδροπούλου)

Αλκιβιάδου 233

18536 Πειραιάς

Τηλ. 210-4590700

ΜΗΛΟΧΡΟΝΟΓΡΑΜΜΗ

Έπεσαν  στην αντίληψή μου φωτογραφίες που πριν 4 χρόνια δείχνουν την επεξεργασία μιας ενότητας με θέμα << Το μήλο>>. Ξεκίνησε με μια ιστορική αναδρομή της χρησιμότητας του μήλου ανά τους αιώνες.

Στοιχεία από τη θρησκεία, τη μυθολογία, το Βυζάντιο, τη λαϊκή μας παράδοση και μέχρι τις μέρες μας και το πόσο σημαντικό θεωρείται για την υγεία μας.

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΝΑΟΙ

Οι ωραιότεροι αρχαίοι ελληνικοί ναοί

Στέκουν αγέρωχοι στους αιώνες, θυμίζοντάς σε όλη την ανθρωπότητα το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού.

Οι αρχαίοι Έλληνες αρχιτέκτονες υπήρξαν άριστοι τεχνίτες και οικοδόμησαν ναούς και μνημεία, εντυπωσιάζουν ακόμα και σήμερα, χιλιετίες μετά.

Παρά τα δεινά, του πολέμους και τις καταστροφές, πολλοί αρχαίοι ναοί κατάφεραν να διατηρηθούν σε πολύ καλή κατάσταση.

Ο ναός στην ελληνική αρχαιότητα ήταν η κατοικία του θεού, το κτήριο που στέγαζε το λατρευτικό άγαλμα μιας ή περισσότερων θεοτήτων, και όχι ο χώρος συνάθροισης των πιστών, όπως στο χριστιανικό κόσμο. Αυτό φανερώνει και το ουσιαστικό «ναός», που προέρχεται από το ρήμα «ναίω» (=κατοικώ). Το λατρευτικό άγαλμα τοποθετούνταν στο βάθος του ναού, πάνω στον κατά μήκος άξονα του κτηρίου.

Οι πιστοί συγκεντρώνονταν στον περιβάλλοντα χώρο έξω από το κτήριο του ναού, όπου βρισκόταν και ο βωμός για την προσφορά θυσιών και την άσκηση της λατρείας. Η βασική αυτή λειτουργική ιδιομορφία του ελληνικού ναού είναι σημαντική για την κατανόηση της αρχιτεκτονικής του, καθώς υπάρχουν μαρτυρίες ότι οι ναοί σχεδιάζονταν με βάση και το άγαλμα που επρόκειτο να στεγάσουν.

Παρθενώνας

 

 Ο Παρθενώνας αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας και τον κολοφώνα του δωρικού ρυθμού. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 448/7 π.Χ. και τα εγκαίνια έγιναν το 438 π.Χ. στα Μεγάλα Παναθήναια, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος περατώθηκε το 433/2 π.Χ. Σύμφωνα με τις πηγές, οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διάκοσμου. Είναι ένας από τους λίγους ολομάρμαρους ελληνικούς ναούς και ο μόνος δωρικός με ανάγλυφες όλες του τις μετόπες. Πολλά τμήματα του γλυπτού διακόσμου, του επιστυλίου και των φατνωμάτων της οροφής έφεραν γραπτό διάκοσμο με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, εκτός από το στυλοβάτη που κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο.

Ναός του Ηφαίστου

 

 Ο Ναός του Ηφαίστου (αποκαλούμενος και Θησείο) είναι ένας από τους πλέον διατηρημένους αρχαίους ναούς του ελληνικού χώρου. Ήταν αφιερωμένος στο θεό Ήφαιστο και στην Εργάνη Αθηνά. Βρίσκεται στην περιοχή του Θησείου, που πήρε το όνομά του λόγω της παλιάς, σήμερα αναθεωρημένης απόδοσης του ναού στο Θησέα. Ο ναός του Ηφαίστου είναι προσβάσιμος για το κοινό, καθώς αποτελεί τμήμα του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς. Ο Ναός αυτός είναι χτισμένος πάνω στο λόφο του Αγοραίου Κολωνού, στο δυτικό μέρος της Αρχαίας Αγοράς, κατά διεύθυνση Ανατολή – Δύση με είσοδο από την Ανατολή.

Ποσειδωνία – Κάτω Ιταλία

 Η Ποσειδωνία ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας στην περιοχή της Καμπανίας. Βρισκόταν 85 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νάπολης στην σημερινή επαρχία του Σαλέρνο, κοντά στις ακτές της Τυρρηνικής θάλασσας. Το λατινικό όνομα της πόλης ήταν Πέστουμ (Paestum). Το κύριο χαρακτηριστικό του σημερινού αρχαιολογικού χώρου είναι οι τρεις μεγάλοι ναοί δωρικού ρυθμού. Ήταν αφιερωμένοι στην Ήρα και στην Αθηνά. Ο ναός της Ήρας είναι ο παλαιότερος ναός που διασώζεται στην Ποσειδωνία (αποκαλούμενος και Basilica) και ανήκει στον 6ο αιώνα π.Χ.

Ερέχθειον

 

Η περιοχή του Ερεχθείου ήταν η ιερότερη όλης της Ακρόπολης. Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο μαρμάρινο κτήριο, λαμπρό δείγμα του ώριμου ιωνικού ρυθμού. Το ανατολικό τμήμα του ναού ήταν αφιερωμένο στη λατρεία της Αθηνάς Πολιάδος, της προστάτιδας θεάς της πόλεως, ενώ το δυτικό ήταν αφιερωμένο στον Ποσειδώνα-Ερεχθέα, από όπου και το όνομα του ναού, στον τοπικό ήρωα Βούτη, στον Ήφαιστο και σε άλλους θεούς και ήρωες. Πρόκειται λοιπόν για έναν πολλαπλό ναό, όπου συστεγάστηκαν παλαιότερες και νεότερες λατρείες και όπου φυλάσσονταν τα Ιερά Μαρτύρια, τα ίχνη της τρίαινας του Ποσειδώνος και η ελιά, το δώρο της Αθηνάς στην πόλη της Αθήνας.

Ναός του Δία στην Κυρήνη

 Η Κυρήνη στην αρχαιότητα ήταν ελληνική αποικία στη Βόρεια Αφρική. Ιδρύθηκε το 630 π.Χ. από τους Θηραίους, ενώ πήρε το όνομα της από την πηγή Κύρη, που ήταν αφιερωμένη στο θεό Απόλλωνα. Γρήγορα αναπτύχθηκε κι εξελίχτηκε σε κέντρο του ελληνικού πολιτισμού στη Βόρεια Αφρική, ενώ αποτελούσε επίσης μεγάλο εμπορικό κέντρο. Τον 3ο αιώνα π.Χ., στην πόλη ιδρύθηκε η φιλοσοφική Σχολή της Κυρήνης από τον Αρίστιππο, μαθητή του Σωκράτη. Η πόλη, που βρίσκεται στην κοιλάδα Jebel Akhdar, έδωσε στην ανατολική περιοχή της Λιβύης το όνομα Κυρηναϊκή, το οποίο παρέμεινε μέχρι σήμερα. Η Κυρήνη αποτελεί από το 1982 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Στην πόλη σώζονται αρχαία μνημεία, όπως ο ναός του Απόλλωνα (7ος αιώνας π.Χ.), ο ναός της Δήμητρας και ένας ναός του Δία, ο οποίος καταστράφηκε μερικώς μετά από εντολή του Μουαμάρ Καντάφι το 1978.

Το ιερό του Ποσειδώνος

 Το ιερό του Ποσειδώνος βρίσκεται μέσα στο φρούριο που προστάτευε τα παράλια της Αττικής και την μεταλλοφόρα ζώνη. Το Σούνιο κατείχε ένα σημαντικό τμήμα της μεταλλοφόρας ζώνης της Αττικής καθώς και τη περιοχή της Αγριλέζας με τα λατομεία. Σε όλη την έκταση του δήμου έχουν βρεθεί μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, σπίτια, αγροικίες, δρόμοι και νεκροταφεία. Ένα μεγάλο νεκροταφείο των γεωμετρικών και κλασικών χρόνων εκτείνεται στην ακτή δυτικά του ακρωτηρίου.

Ο ναός του Ολυμπίου Διός

 Ο ναός του Ολυμπίου Διός ή Ολυμπιείο ή οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός είναι ένας σημαντικός αρχαίος ναός στο κέντρο της Αθήνας. Παρότι η κατασκευή του ξεκίνησε τον 6ο αιώνα π.Χ., δεν ολοκληρώθηκε παρά επί του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού τον 2ο αιώνα μ.Χ.. Αποτέλεσε τον μεγαλύτερο ναό της Ελλάδας κατά τους Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους.

Αναρτήθηκε στις 16 Αυγούστου του 2014 

από www.gargalianoi.com

3D ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ

Ένα βιντεάκι σε 3D αναπαράσταση για τον Λευκό Πύργο του 20ου αιώνα. Για σένα Χριστίνα, που σε προηγούμενη ανάρτησή σου ασχολήθηκες με τον Λευκό Πύργο. Παρακολουθήστε το στην παρακάτω διεύθυνση:

https://www.youtube.com/watch?v=pGWpriwXMfc

ΠΟΜΠΗΪΑ

Δείτε την καταστροφή της Πομπηίας σε 8 λεπτά.

Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ

Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΜΥΚΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Παρακολουθήστε παρακάτω ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ για τη ακρόπολη των Μυκηνών με 3D αναπαράσταση.