Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

ΜΥΡΜΗΓΚΑΚΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΕΜΑΘΑ ΓΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ

Α. Συνέχεια της επεξεργασίας των εντόμων αποτελούσαν τα μυρμήγκια. Είδαμε βίντεο στο you tube με αναφορές στον τρόπο ζωής των μυρμηγκιών και τις μυρμηγκοφωλιές τους. Είδαμε πολλές εικόνες με τα είδη των μυρμηγκιών και επεξεργαστήκαμε σχετικά εγκυκλοπαιδικά βιβλία.



Σκοπός η χαρτογράφηση εσωτερικά της γης. Πώς είναι το έδαφος κάτω από τη γη που ζει ένα μυρμήγκι;




Β. Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας
Διαβάσαμε το σχετικό παραμύθι όπου το  τέλος ήταν πιο ευχάριστο από τον συνήθη μύθο. Το μυρμήγκι φιλοξενεί το τζιτζίκι μέχρι να περάσει ο χειμώνας. Στη συνέχεια παρακολούθησαν και ταινιούλα με διαφορετικό τέλος στο παραμύθι. Συζητήσαμε για το διαφορετικό τέλος που πολλές φορές μπορεί να έχει το ίδιο παραμύθι. 
Η ταινία ΕΔΩ

Τα παιδιά ζωγραφίζουν ότι τα εντυπωσιάζει.


Τα ζουζούνια χορεύουν και κοροϊδεύουν τα μυρμήγκια

Το μυρμήγκι μαζεύει τροφή.

Το μυρμήγκι πάει στη μυρμηγκοφωλιά του.

Τα μυρμήγκια ακούν το τζιτζίκι που όλη μέρα τραγουδά.

Το μυρμήγκι ανοίγει την πόρτα στο τζιτζίκι και το φιλοξενεί για να μην ψοφήσει από το κρύο.

Το τζιτζίκι τραγουδά και ζητά από το μυρμήγκι να σταματήσει και να ξεκουραστεί.

Τα μυρμήγκια κουβαλάνε τροφή για τον χειμώνα.

Τα ζουζουνάκια χορεύουν και ζητάνε από τα μυρμήγκια να κάνουν το ίδιο.

Το μυρμήγκι λέει στο τζιτζίκι να χορέψει κι αυτό.

Το μυρμήγκι πάει στη φωλιά του.

Το μυρμήγκι κουβαλά φαγητό.

Το μυρμήγκι δουλεύει σκληρά. Το τζιτζίκι του λέει να ξεκουραστεί.

Ένα μυρμηγκάκι διαφορετικό από τα άλλα.

Γ. ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΦΙΣΕΣ

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 4 ομάδες των τριών ατόμων. 
Υλικά: χαρτόνι χρωματιστό
κόλλα ατλακόλ
σπόροι
φ. ε με μυρμήγκια
τέμπερες σε χρώματα άσπρο, καφέ, πράσινο, μπλε
μαρκαδόρος μαύρος
μολύβι
πινέλα 
ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ  ΟΡΕΞΗ



Σε κάθε ομάδα ορίζεται ένας αρχηγός και τα υπόλοιπα μέλη βοηθούν προτείνοντας λύσεις. 
Στόχος κάθε αφίσα μοναδική.
Σκοπός χαρτογράφηση του εσωτερικού της γης.
Ο αρχηγός με μολύβι και με τη βοήθεια της ομάδας του δημιουργεί μυρμηγκοφωλιά , δημιουργώντας διαδρόμους και αποθήκες.
Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία περνά το μολύβι με μαρκαδόρο. 
Δε βοήθησα καθόλου παρά μόνο στη χρήση της κόλλας.






Βάφουν το εσωτερικό της γης χωρίς να πειράξουν διαδρόμους και αποθήκες φαγητού.


Προσθέτουν ουρανό.




Προσθέτουν χορτάρι και κολλούν τα μυρμήγκια τους όπως θέλουν.


Γράφουν το σχολείο τους, τα παιδιά της ομάδας τους και το τίτλο του έργου τους. Και αρχίζουν τα ομαδικά έργα. 

1ο έργο


2ο έργο


3ο έργο


4ο έργο





Δ. ΕΠΕΚΤΑΣΗ

Τα παιδιά ενθουσιασμένα με την όλη διαδικασία μόνα τους στις ελεύθερες δραστηριότητες δημιουργούν μυρμηγκοφωλιές.



ΣΤ. ΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ;












Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το αποτέλεσμα. Εννοείται ότι ό, τι περίσσεψε από σπόρους, ξηρούς καρπούς και πατατάκια εξαφανίστηκαν με το πάρτι που συνόδεψε την όλη διαδικασία!!!!





Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ

Νίκος  Καζαντζάκης    

Shahrad Malek

                                                            
<<Οι ώρες που περνούσα με την μητέρα μου ήταν γεμάτες μυστήριο. Καθόμασταν ο ένας αντίκρα στον άλλο, εκείνη σε καρέκλα πλάι στο παράθυρο, εγώ στο σκαμνάκι μου, κι ένιωθα, μέσα στη σιωπή, το στήθος μου να γεμίζει και να χορταίνει, σαν να’ ταν ο αγέρας ανάμεά μας και βύζαινα.
Από πάνω μας ήταν η γαζία, κι όταν ήταν ανθισμένη, η αυλή μοσκομύριζε. Αγαπούσα πολύ τα ευωδάτα κίτρινα λουλούδια της, τά’βαζε η μητέρα μου στις κασέλες και τα εσώρουχά μας, τα σεντόνια μας όλη μου η παιδική ηλικία μύριζε γαζία.
Μιλούσαμε, πολλές ήσυχες κουβέντες, πότε η μητέρα μου δηγόταν για τον πατέρα της, για το χωριό που γεννήθηκε, και πότε εγώ της στορούσα τους βίους των αγίων που είχα διαβάσει, και ξόμπλιαζα τη ζωή τους με την φαντασία μου· δε μ’ έφταναν τα μαρτύριά τους, έβαζα κι από δικού μου, ωσότου έπαιρναν τη μητέρα μου τα κλάματα, τη λυπόμουν, κάθιζα στα γόνατά της της χάδευα τα μαλλιά και την παρηγορούσα:
            -Μπήκαν στον Παράδεισο, μητέρα, μη στενοχιωριέσαι, σεργιανίζουν κάτω από ανθισμένα δέντρα, κουβεντιάζουν με τους αγγέλους και ξέχασαν τα βάσανά τους. Και κάθε Κυριακή βάζουν χρυσά ρούχα, κόκκινα κασκέτα με φούντες και πάνε να κάμουν βίζιτα στο Θεό.
            Κι η μητέρα σφούγγιζε τα δάκρυά της, με κοίταζε σα να μου έλεγε: «Αλήθεια λές;» και χαμογελούσε.

            Και το καναρίνι, μέσα από το κλουβί του, μας άκουγε, σήκωνε το λαιμό και κελαηδούσε μεθυσμένο, ευχαριστημένο, σαν να’ χε κατέβει από τον Παράδεισο, σαν να’ χε αφήσει μια στιγμή τους αγίους κι ήρθε στη γής να καλοκαρδίσει τους ανθρώπους.
            Η μητέρα μου, η γαζία, το καναρίνι, έχουν σμίξει αχώριστα, αθάνατα μέσα στο μυαλό μου· δεν μπορώ πια να μυρίσω γαζία, ν’ ακούσω καναρίνι, χωρίς ν’ ανέβει από το μνήμα της –από το σπλάχνο μου- η μητέρα μου και να σμίξει με τη μυρωδιά τούτη και με το κελάδημα του καναρινιού.
            Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει· χαμογελούσε μόνο, και τα βαθουλά μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και καλοσύνη. Πηγαινόρχουνταν σαν πνέμα αγαθό μέσα στο σπίτι, κι όλα τα πρόφταινε ανέκοπα κι αθόρυβα, σαν να’ χαν τα χέρια της μιαν καλοπροαίρετη μαγική δύναμη, που κυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινήν ανάγκη. Μπορεί και να’ ναι η νεράιδα, συλλογιζόμουν κοιτάζοντάς την σιωπηλά, η νεράιδα που λεν τα παραμύθια, και κινούσε στο παιδικό μυαλό μου η φαντασία να δουλεύει: μια νύχτα ο πατέρας μου, περνώντας από τον ποταμό, την είδε να χορεύει στο φεγγάρι, χίμηξε, της άρπαξε το κεφαλομάντιλο, κι από τότε την έφερε σπίτι και την έκαμε γυναίκα του. Κι ολημέρα τώρα πάει κι έρχεται η μάνα μέσα στο σπίτι και ψάχνει να βρεί το κεφαλομάντιλο, να το ρίξει στα μαλλιά της, να γίνει πάλι νεράιδα και να φύγει. Την κοίταζανα πηγαινοέρχεται, ν’ ανοίγει τα ντουλάπια και τις κασέλες, να ξεσκεπάζει τα πιθάρια, να σκύβει κάτω απ’ το κρεβάτι, κι έτρεμα μην τύχει και βρεί το μαγικό κεφαλομάντιλό της και γίνει άφαντη. Η τρομάρα αυτή βάσταξε χρόνια και λάβωσε βαθιά τη νιογέννητη ψυχή μου· κι ακόμα και σήμερα αποκρατάει μέσα μου πιο ανομολόγητη η τρομάρα ετούτη: παρακολουθώ κάθε αγαπημένο πρόσωπο, κάθε αγαπημένη ιδέα, με αγωνία, γιατί ξέρω πως ζητάει το κεφαλομάντιλό της να φύγει.>>
 «Αναφορά στον Γκρέκο»

Μάνα, μητέρα, μαμά, μανούλα .............τι λέξεις γεμάτες αγάπη, μυστήριο, χαρά, ελπίδα, ανακούφιση, φροντίδα, βοήθεια και τόσα τόσα άλλα! Και είναι γεγονός , όσα χρόνια κι αν περάσουν κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την μαμά του. Πάντα γυρνά εκεί και προσμένει το ζεστό χαμόγελό της, το αγνό και γεμάτο αγάπη βλέμμα της, το απαλό και λυτρωτικό χάδι της, τη βελούδινη φωνή της να λέει πάντα << αγγελούδι μου σε αγαπώ>>. Και να φουσκώνει η καρδιά του μικρού παιδιού από αγάπη, χαρά, φροντίδα, προστασία.
Πώς να μην τιμήσουμε αυτήν την τόσο σημαντική γιορτή; Και τα παιδιά με πόση αγάπη προσπάθησαν να ολοκληρώσουν τις κατασκευές τους! Για να τις προσφέρουν στην αγαπημένη τους μανούλα.
Αρχικά φτιάξαμε καδράκια με λουλούδια τις παλάμες των παιδιών.





Κάναμε και κατασκευή με καρδούλες, μία του παιδιού και μία της μαμάς





Ζωγράφισαν για την μαμά τους




Φύλλο εργασίας με τι δώρο θα κάνουν στην μαμά τους

Λουλούδια

Λουλούδι

Ρούχα, βιβλίο και κοκαλάκι για τα μαλλιά

Θα της κάνω ζωγραφιά

Λουλούδι

Λουλούδια και κασετίνα σε σχήμα καρδιάς για τα δαχτυλίδια της

Θα της χαρίσω ένα παιχνίδι μου

Βαφτικά

Λουλούδια

Λουλούδια

στέμμα και δαχτυλίδι

Βραχιόλι, κολιέ, σταυρός, βαλίτσα, κινητό, τσάντα

Λουλούδια και καρδούλα

Θα της κατασκευάσω καρδιά

Μανούλες Χρόνια σας Πολλά!!!!!