Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

TA KOYKΛΑΚΙΑ ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ!

     Πολλές φορές τα παιδιά χρησιμοποιούν είτε στον ύπνο τους είτε στο παιχνίδι τους κάποιο αγαπημένο αντικείμενο με ιδιαίτερη σημασία γι’ αυτό, όπως  μία κούκλα ή κάτι λούτρινο και  που μπορεί να τους το  έχει χαρίσει  κάποιο αγαπημένο  τους  πρόσωπο ή το ήθελαν να το αγοράσουν τα ίδια τα παιδιά.  Το παιδί χρησιμοποιώντας το ίσως να αναπαριστά κάτι συμβολικά με αυτό. Μία κατάσταση , ένα συναίσθημα, μία ανάγκη του. Το παιχνίδι αυτό μπορεί να μεταμορφωθεί στα μάτια του παιδιού και να αποκτήσει μία έννοια εντελώς αντίθετη απ΄ αυτό που είναι. Αναπτύσσει το λόγο του, εκφράζει τα συναισθήματά του, το χρησιμοποιεί ως μέσο για να παίξει με τους φίλους του, αρχίζει και σκέφτεται αφηρημένα.
     Μέσω αυτών των αγαπημένων αντικειμένων , τα παιδιά μπορούν να βοηθηθούν ως προς την κοινωνικοποίησή τους, να αυτοσχεδιάσουν, ν’ αναπτύξουν τη φαντασία τους, να ενδιαφερθούν για τον άλλον, να εξωτερικεύσουν τυχόν άγχη και προβληματισμούς τους, να καλυτερεύσουν τον προφορικό τους λόγο, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να διδαχθούν μαθηματικά κλπ.

     Πολλές φορές στο χώρο του Νηπιαγωγείου , ζητείται από τα παιδιά να φέρουν το αγαπημένο τους παιχνίδι και να το παρουσιάσουν στους φίλους τους. Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί  αισθάνεται το σχολείο του ως προέκταση του σπιτιού του , όπου με τα αντικείμενα που βρίσκονται στο σπίτι του, μπορεί να παίξει με αυτά και στο σχολείο του. Να τα παρουσιάσει με αγάπη, να συζητήσει μαζί τους και  να καταλήξουν όλοι μαζί σε συμπεράσματα για την αναγκαιότητα ενός συγκεκριμένου παιχνιδιού και για το τι σημαίνει  αυτό για το  ίδιο το παιδί.
     Έτσι λοιπόν, όταν ζητήθηκε από τα παιδιά να φέρνουν κάτι αγαπημένο στο σχολείο τους, αυτά ανταποκρίθηκαν με χαρά. Το ενδιαφέρον και των άλλων παιδιών μεγάλο, διότι μπορεί να έβλεπαν κάτι που δεν το είχαν ξαναδεί ή κάτι που το είχαν και αυτά. Η συζήτηση έδινε και έπαιρνε. Πολλές φορές τα παιδιά θέλησαν να παίξουν μια ιστορία ή να τη συζητήσουν με τα ίδια τα παιδιά.
Σας παρουσιάζω φωτογραφίες....

Γαντόκουκλες

Μια όμορφη κούκλα

Γουινοοικογένεια

Ο Νέμο

Και άλλη κούκλα

Ένα μαλάκο χνουδωτό σκυλάκι

Ο κύριος εδώ είναι χειμωνιάτικος. Έπαιζε με το σαξόφωνό του μουσική τζαζ.

Μαλακή κουκλίτσα (κάτι σαν περσόνα)

Λούτρινο πράσινο και χαριτωμένο..

Όλα μαζί στην παρεούλα. Ξέρετε πόσες φορές τις χρησιμοποίησα για να κάνω το μάθημά μου;


Ο κύριος Πατάτας. Εδώ χαμογελάει

Εδώ μας κοροϊδεύει και βγάζει τη γλώσσα του

Εδώ είναι μια σκέτη πατάτα


Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Θ΄ ΜΕΡΟΣ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ.. Ένα παραμύθι αποτέλεσμα συνεργασίας δύο αδερφών

     Είναι γνωστό ότι πολλοί διάσημοι από το χώρο της τέχνης έδειξαν σημάδια δημιουργικότητας από την παιδική τους ακόμη ηλικία. Ο Μότσαρντ, για παράδειγμα, συνέθετε συμφωνίες πριν ακόμα γίνει πέντε ετών, ενώ ο Λεονάρντο ντα Βίντσι έδειξε το ταλέντο του πολύ νωρίς. Όπως όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά , έτσι και η ικανότητα για  δημιουργία υπάρχει μέσα σε όλους μας σε κάποιο βαθμό. Κάθε παιδί μπορεί να κάνει κάτι δημιουργικό. Έρευνες έδειξαν ότι τα δημιουργικά παιδιά δείχνουν μεγαλύτερη προθυμία στο να παίρνουν ρίσκα, ανησυχούν λιγότερο για τα λάθη τους, έχουν αυτοπεποίθηση, είναι ανεξάρτητα και με περισσότερες επιτυχίες στη μάθηση. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά είναι ικανά, αντιστέκονται σε κάθε είδους συμβάσεις και τα ενδιαφέρει πολύ να πειραματίζονται με νέες ιδέες.
     Η ζήλια που αναπτύσσεται ανάμεσα στα αδέλφια , απασχολεί τα περισσότερα ζευγάρια που έχουν περισσότερα από  ένα παιδιά. Φανταστείτε τη χαρά τους όταν βλέπουν τα αδελφάκια να παίζουν μαζί και να βοηθούν το ένα το άλλο. Πάντως και η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα ανάμεσα στα αδέρφια , αρκεί οι γονείς να μπορούν να χειριστούν με ισοτιμία τις συγκρούσεις των παιδιών τους.
 Η Ε. και η Μ. είναι αδελφάκια. Το ένα Νηπιαγωγείο και το άλλο Β΄Δημοτικού και πρώην μαθήτριά μου. Πέρασαν ένα όμορφο και δημιουργικό απόγευμα μαζί , διαβάζοντας παραμύθια και αποφασίζοντας να φτιάξουν το δικό τους παραμύθι , εικονογραφόντας το κιόλας. Σκοπός να το δει η κυρία τους την άλλη μέρα και να το διαβάσει στα παιδιά της τάξης. Τους διαλόγους τους έγραψε η Μ. ενώ η Ε. έγινε η εικονογράφος.Οι ιδέες της ιστορίας προέκυψαν και από τις δύο.

Τίτλος παραμυθιού : Οι ιππότες και οι πριγκίπισσες.
Το εξώφυλλο

<< Μια φορά κι έναν καιρό σε μια όμορφη πόλη ζούσε μια όμορφη πριγκιποπούλα που την έλεγαν Αυγούλα. Η Αυγούλα ήταν μια όμορφη κοπέλα που είχε μαύρα μαλλιά και χείλη σαν τη  φωτιά. Οι γονείς της ήταν καλοί και πολύ πολύ πλούσιοι. Έτσι περνούσαν τα χρόνια , ώστε τότε η πριγκιποπούλα έγινε 16 χρονών.
Όταν οι γονείς της πήγαν έξω για φαγητό, ο υπηρέτης πήγε να σκοτώσει τη βασιλοπούλα. Αλλά για καλή της τύχη πέρναγε από κει το βασιλόπουλο και άκουσε την πριγκίπισσα να κλαίει και πήγε να τη βοηθήσει. 


Όταν τον σκότωσε (τον υπηρέτη), είδε την πριγκίπισσα και την ερωτεύτηκε και τον ερωτεύτηκε και η πριγκίπισσα.


- Γεια σου πριγκίπισσά μου!
- Γεια σου και σε σένα!
- Θες να πάμε στη λίμνη;
- Ναι , θέλω! Με τι θα πάμε;
- Με το άλογό μου!


Εδώ , σ' αυτήν τη ζωγραφιά οι δύο νέοι πήγαν στη λίμνη για βόλτα.

Το οπισθόφυλλο.

Η δημιουργία ψηφιακού παραμυθιού εδώ



Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Η΄ ΜΕΡΟΣ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ... ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣΚΕΣ


Ο Βαγγέλης έγραψε διάφορα γράμματα πάνω σε χαρτί Α4 και μετά του γεννήθηκε η ιδέα να φτιάξει μια βεντάλια.

Η βεντάλια αυτή μου προσφέρθηκε με αγάπη. Ότι πρέπει αυτές τις θερμές καυτές μέρες του καλοκαιριού!  Σ' ευχαριστώ Βαγγέλη!

Ο Γιώργος έφτιαξε την αλφαβήτα του. Το εξώφυλλο...

Μέσα χρησιμοποίησε σε κάθε αριθμό και μία λέξη. Άρα 24 αριθμοί , 24 γράμματα όσα και του αλφαβήτου.

<<Που πήγε το τελευταίο γράμμα με τη λέξη;>>. << Δεν μπορούσα να βρω λέξη κυρία>>.

Το οπισθόφυλλο. Μπράβο σου Γιώργο γι' αυτήν τη σημαντική προσπάθειά σου!

Καθ΄ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και μετά τις απόκριες τα παιδιά μου έφερναν και καμία μάσκα , αγαπημένη καλλιτεχνική έκφραση , που την αγαπούν πολύ. 
Εδώ μία γάτα...

Κι εδώ μια όμορφη αλεπουδίτσα , σε ολόκληρο χαρτί Α4.

Και μια ιδιαίτερη και καταπληκτική μάσκα. Δουλεύτηκε για 2 μέρες.
Σημαντικό σ' αυτήν τη μάσκα είναι να υπάρχει ένα καλούπι.  Χρησιμοποιείς ένα δίχτυ , έστω και μαναβικής. Το τοποθετείς πάνω στο καλούπι με κόλλα ατλακόλ. Παίρνει έτσι το σχήμα προσώπου. 
Εδώ ο Ορφέας παρουσιάζει τον τρόπο κατασκευής της.

Πρωτότυπη και φανταστική.
Έτοιμος ο Superman και με την ανάλογη μπλούζα!





Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Ζ΄ ΜΕΡΟΣ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ...


Ένα κάδρο - κορνίζα με διάφορες εικόνες: πουλάκι - παπαγαλάκι, ο Ρεντ, ο Μπομπ, δύο δεινόσαυροι , ο Τρικεράτοπας και ο Βραχιόσαυρος.


Η εικόνα από το προφίλ, << Κόλλησα χαρτόνι για να στέκεται όρθια>>.

Ο Τάκης και τα πειράματά του. Όση ώρα διαρκούσε ο πειραματισμός του  , τα παιδιά παρακολουθούσαν με αμείωτο ενδιαφέρον. Και  με απόλυτη ησυχία!!!!!!

Προσπαθούσε να φτιάξει μηχάνημα άντλησης υδάτων.

Παρακολουθήστε τις προσπάθειές του....





Ο Ορφέας έφτιαξε μια δύσκολη κατασκευή. << Ασχολιόμουν όλο το απόγευμα για να τα καταφέρω>>. Έφτιαξε μια <<δαγκάνα>> από κάποιο κινούμενο σχέδιο. Δυστυχώς κι εδώ , δεν σημείωσα. Δε θυμάμαι πως μου το είπε. Είναι πάντως το όπλο από κάποιον ήρωα. Χρησιμοποίησε κοντάρι σκούπας και ένα λεπτό σύρμα.

Τα στερέωσε με μονωτική ταινία για να είναι σταθερά.

Από την πίσω πλευρά τόνισε το σχέδιο του όπλου.

Και η λεπτομέρεια: << Έβαλα ένα μπαλάκι, το έδεσα και αυτό γύρω γύρω , ζωγράφισα την χαρτοταινία κι έτσι είναι πιο όμορφο και δεν γλιστράει από το χέρι μου>>.

Ο Νίκος παρουσιάζει τις δικές του κατασκευές. Ένα τραπέζι και μία τηλεόραση. Μπράβο και σε σένα Νίκο!


Από το πλάι

Η ώρα των γρίφων. Η Νικολέτα πρωί πρωί ήθελε να της βρουν τα παιδιά το εξής κουίζ:<< Ποιανού είναι αυτά τα ίχνη; Μετρήστε και τα μαξιλαράκια τους >>. 

Προσπάθησαν αρκετά παιδιά . << Σκεφτείτε λίγο...Κοιτάξτε και στην τάξη μας , μήπως και το βρείτε>>, έλεγε στα παιδιά.

Προσπαθούν, αφού σηκώνει κάθε παιδί με τη σειρά. Εγώ παρακολουθώ με ενδιαφέρον αλλά και με ενθουσιασμό! Η αλληλεπίδραση των παιδιών, ο τρόπος που εκφράζονται και η προσπάθεια που καταβάλουν για να τα καταφέρουν είναι πραγματικά απολαυστική!

\
Ο Στέφανος προσπαθεί να βγάλει άκρη μετρώντας τα μαξιλαράκια. Προσπάθησαν γύρω στα 6 με 7 παιδιά. Δεν το έβρισκαν. << Να το πάρει το ποτάμι;>> πρότεινα.


<< Είναι σκύλου και αλόγου. Κανένα σας δεν μπόρεσε να το βρει; >> η απάντηση της Νικολέτας. Πάλι απόλυτη σιγή!!!!!!!!


Η ιδέα άρεσε και στην Εύα. Την άλλη μέρα έφερε και τον δικό της γρίφο.

Τα ίχνη του αλόγου τα βρήκαν. Δυσκολεύτηκαν στα ίχνη του δεινοσαύρου. 
Διαπίστωσα ότι το μάθημα γίνεται πολύ πολύ ενδιαφέρον όταν ο προβληματισμός τίθεται κατευθείαν από το παιδί και όχι από τον δάσκαλο. Όταν τη θέση του δασκάλου την παίρνει ένα παιδί αυξάνεται ο συναγωνισμός τους και το άμεσο ενδιαφέρον. Σκέψεις κάνω για την επόμενη σχολική χρονιά.