Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

ΑΝΟΙΞΗ ΦΕΥΓΕΙΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ

Κι όμως φεύγει σιγά σιγά! Πώς περνά ο καιρός! Ας την αποχαιρετίσουμε λίγο λίγο μιας και πλησιάζει το καλοκαιράκι και οι προετοιμασίες για τις γιορτές δίνουν και παίρνουν.

Λουλούδια , πολλά λουλούδια!

Η ιδέα από το pinterest, με χάρτινα πιάτα και τέμπερες


Κολλάζ με τριαντάφυλλα , όπως ήθελε το κάθε κορίτσι συνέθεσε.









Καδράκια με λουλούδια 





Πεταλούδες και μέλισσες!



Στολισμένο το ταμπλό της τάξης



Κουκουβάγιες σοφές !


Τα αγόρια χωρίζονται σε δύο ομάδες και σε χαρτί Α3 δημιουργούν ομαδικό έργο. Θέμα οι κουκουβάγιες τώρα την άνοιξη που βρίσκονται, τι σκέφτονται, τι κάνουν.



Τα έργα τους



Ζωγραφιές σχετικές με την άνοιξη

Ανοιξιάτικο τοπίο

Ήλιος, πεταλούδες , δέντρο, μέλισσα


Πασχαλίτσα, πεταλούδα, λουλούδια

Τίτλος: Η όμορφη φύση (μυρμηγκοφάγος, λουλούδια, τρυποκάρυδος,  χελιδόνι)

Μέλισσα, πεταλούδα, πουλάκι, φωλιά, σκουλήκι, δέντρο, κάμπια

Δέντρο, άνθρωπος, βρωμούσα, σπίτι, χελώνα, χελιδόνι

Βρωμούσα, αετός

Μέλισσα, λουλούδια

χελιδονάκι, χελώνα, σκουλήκι, φίδι

πεταλούδα, φίδι, παπαρούνα, τριαντάφυλλο

Προσθήκη λεζάντας


πεταλούδα, χελιδόνι, μέλισσα, κεράσι, φράουλα, φίδι, σκουλήκι, κάμπιες, χελώνες, λουλούδι

μυρμήγκι, λουλούδι, σκουλήκι, φράουλα, 

Λουλούδι, κάμπια

Προσθήκη λεζάντας

πεταλούδα


φίδι, μέλισσες, αρκούδα

φίδι

σφήκα, πεταλούδα, δέντρο, μέλισσα, κάμπια, αράχνες






Σάββατο 26 Μαΐου 2018

ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΙΑ ΜΑΝΑ ;

H Christine Organ είναι μαμά δύο αγοριών που δίνει σχεδόν καθημερινά μαζί τους μια «μάχη» που οι περισσότεροι γονείς δίνουν, προκειμένου να μεγαλώσουν παιδιά που να είναι καλοί άνθρωποι, που να σέβονται και να αγαπούν τους ανθρώπους γύρω τους.
Και όσο κι αν μακροπρόθεσμα… κερδίζει, μια παράπλευρη απώλεια είναι, τα παιδιά της να την αποκαλούν συχνά κακιά:
«Σχεδόν κάθε μέρα τα παιδιά μου θυμώνουν μαζί μου, για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Είτε επειδή τους ζητάω να καθαρίσουν τις τρίχες τους, βγαίνοντας από το μπάνιο ή επειδή βάζω όριο στο πόση ώρα θα παίξουν με το Xbox. Μερικές φορές, μάλιστα, έχω και το θράσος να τους ζητήσω να μαζέψουν τις ακαθαρσίες του σκύλου από τη βεράντα ή να πάνε τα πιάτα τους στον νεροχύτη!
Κάποιες φορές είμαι γκρινιάρα μαμά. Κάποιες είμαι αυστηρή μαμά. Και κάποιες άλλες είμαι, τολμώ να πω, η πιο κακιά μαμά του κόσμου.
Γενικά, πιστεύω πως ως επί το πλείστον ανήκω στους χαλαρούς γονείς –στα περισσότερα πράγματα, τουλάχιστον. Λέω ναι σε πολλά, στο πόση ώρα θα δουν τηλεόραση, στο πόσα ανθυγιεινά σνακ θα φάνε και στο να κοιμηθούν λίγο πιο αργά. Δεν τους κυνηγάω για τους βαθμούς τους (αρκεί να προσπαθούν και να σέβονται τους δασκάλους τους). Παραβλέπω τις κάλτσες στο πάτωμα και όλο τον πανικό που γίνεται μέσα στα δωμάτιά τους. Σκεφτείτε πως δεν λέω τίποτα, ούτε για τη λεκάνη της τουαλέτας που δεν κατεβάζουν ποτέ (ποτέ, όμως!).
Αλλά επειδή δεν θέλω να μεγαλώσω παλιόπαιδα, κάποια στιγμή, πρέπει να πατήσω πόδι και να θέσω κάποια όρια.


Θα γκρινιάξουν, θα παραπονεθούν, κάποιες φορές θα κλάψουν. Θα πουν ότι οι φίλοι τους παίζουν με το Xbox για 5 ώρες συνεχόμενα. Θα προσπαθήσουν να με πείσουν, ότι θα κάνουν τα μαθήματά τους νωρίς το επόμενο πρωί (εννοείται πως δεν θα τα κάνουν). Θα μου πουν ότι ο Γιάννης, ο συμμαθητής τους, δεν μαζεύει ποτέ τα κακά του σκύλου (ο Γιάννης δεν έχει σκύλο).
Νομίζω πως μπορώ με βεβαιότητα να παραδεχτώ πως τα παιδιά μου είναι έστω λίγο νευριασμένα μαζί μου, σε μόνιμη βάση. Είμαι αρκετά κοντά και με τους δύο και πραγματικά πιστεύω, ότι είναι σε καλό δρόμο. Αλλά πολύ συχνά ενοχλούνται από εμένα, θυμώνουν με τις προσδοκίες μου ή ακόμα και εξοργίζονται που τους επιβάλω ανόητα πράγματα, όπως “κανόνες”.
Θα έλεγα ψέματα αν παραδεχόμουν πως το να είμαι η πιο κακιά μαμά του κόσμου με ευχαριστεί. Δεν είναι ωραίο να είναι διαρκώς θυμωμένα μαζί σου τα παιδιά σου ή να διαφωνείτε για πράγματα όπως το αν είναι σημαντικό να βουρτσίζουν τα δόντια τους ή να κάνουν μπάνιο. Αλλά τελικά, είμαι συμβιβασμένη με τον τίτλο “κακιά μαμά” ορισμένες φορές, γιατί ξέρω ότι είναι απαραίτητο. Είναι απλά μέρος της διαδικασίας του να είσαι γονιός.
Θέλω να έχω μια υγιή σχέση με τα παιδιά μου; Φυσικά. Θέλω να με αγαπούν και να με σέβονται; Ναι. Θέλω να με εμπιστεύονται και να ξέρουν ότι είμαι το πιο ασφαλές τους λιμάνι, ο μεγαλύτερος θαυμαστής και υπασπιστής τους; Εννοείται!
Χρειάζεται, όμως, να είμαι φίλη τους; Όχι. Όχι, ευχαριστώ. Είμαι η μαμά τους. Όχι η φίλη τους.
Δεν θέλω να μεγαλώσω παλιόπαιδα, ούτε θέλω να λειτουργούν ως άνθρωποι των σπηλαίων, χωρίς τρόπους και κοινή λογική. Δεν θέλω να είναι αγριάνθρωποι που νομίζουν, ότι όλος ο κόσμος υπάρχει μόνο για να τους ευχαριστεί. Θέλω να είναι καλοί και συμπονετικοί άνθρωποι. Και αυτό σημαίνει, ότι κάποιες φορές πρέπει να βάζω όρια. Με άλλα λόγια, κάποιες φορές πρέπει να γίνομαι κακιά.
Τα παιδιά μου μπορεί να νευριάσουν για χίλιους δύο λόγους: Επειδή έφτιαξα ένα φαγητό που δεν τους αρέσει, επειδή έκοψα το τοστ στη μέση, επειδή τους καθάρισα τα παιχνίδια ή επειδή μάζεψα τα Lego από το πάτωμα, όπου είχαν μείνει εδώ και πέντε μέρες, γιατί “έπαιζα ακόμα μαζί τους, μαμά!”…
Ξέρετε κάτι, όμως; Το να νευριάζεις τα παιδιά σου είναι φυσιολογικό και απαραίτητο. Και το να είσαι “κακιά” είναι και αυτό μια από τις ευθύνες που πάνε πακέτο με το προνόμιο του να είπσαι η Μαμά.»

Πληροφορίες ΕΔΩ
Πηγή :http://agios-dimitrios.blogspot.gr/2018/05/blog-post_853.html


Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

AΓΑΠΗ ΑΠΟ ΣΥΝΝΕΦΟ





Ένα νέο βιβλίο έρχεται από τις εκδόσεις Πατάκη και την συγγραφέα των παιδικών μας χρόνων Λότη Πέτροβιτς –Ανδρουτσοπούλου για παιδιά 4+. Αν και η ιστορία μπορεί να γίνει καλύτερα αντιληπτή περισσότερο από παιδιά 6+.



Μια μεγάλη αγάπη γεννιέται σε ένα δάσος παραμυθένιο με μάγους, νεράιδες και διάφορα στοιχεία της φύσης. Μια νεράιδα ερωτεύεται ένα νούφαρο. Αν και πολλοί βρίσκουν αυτήν την αγάπη παράξενη και απαράδεκτη, εκείνοι θα προσπαθήσουν να αντέξουν. Ώσπου ένας μάγος κακός ερωετεύεται τη νεράιδα Νεφέλη και δε μπορεί να συνειδητοποιήσει πώς μια νεράιδα ερωτεύτηκε ένα απλό νούφαρο, ριζωμένο στη γη. Την διεκδικεί με έναν ύπουλο τρόπο. Την υπνωτίζει με ένα μαγικό κεράσι και παίρνει μακριά της το ξεριζωμένο πλέον νούφαρο πετώντας το μακριά. Ο μάγος ξυπνάει τη νεράιδα, αλλά εκείνη απαρηγόρητη δεν του δίνει σημασία. Απαρηγόρητος και ο μάγος φεύγει, αφού την ενημερώνει πως το νούφαρο τη βαρέθηκε και αποφάσισε να ξενιτευτεί. Η Νεφέλη από την καημό της λιώνει, ώσπου γίνται σύννεφο. Ο Ήλιος μάρτυρας των γεγονότων σώζει το λουλούδι σε ήρεμα νερά και παρακαλεί το φίλο του τον Άνεμο να μεταφέρει το σύννεφο –Νεφέλη πάνω από τον τόπο που ζει πια το νούφαρο. Από τη χαρά της η Νεφέλη κατεβαίνει δίπλα του και μεταμορφώνεται σε νηρηίδα για να ζήσει εκεί στη λίμνη με το αγαπημένο της νούφαρο.

Είναι μια ιστορία που αγγίζει το κλασσικό παραμύθι με τη μαγεία που του αρμόζει. Μια ιστορία κλασσική, χωρίς πρωτότυπο θέμα, που όμως μιλά έμμεσα για τον ξεριζωμό των ανθρώπων. Ένας ξεριζωμός που παραμοιάζεται με τον ξεριζωμό ενός νούφαρου χωρίς τη θέλησή του, επειδή απλώς κάποιος το αποφάσισε. Βέβαια αν εμβαθύνουμε στην ιστορία, ίσως ανακαλύψουμε πως η ιστορία μας παραπέμπει και σε κάτι άλλο. Μια ιστορία που μιλά για δύο φαινομενικά αταίριαστα άτομα. Η αέρινη Νεφέλη και το ριζωμένο νούφαρο, που παρά την αγάπη τους, ο κόσμος τους κρίνει και τους βάζει εμπόδια. Η εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη μας παρασύρει στην ονειρική μαγική αφήγηση με εικόνες σχεδόν μυθολογικές και φτιαγμένες με αγάπη.
Δραστηριότητες
  • Γεμίζουμε την τάξη (αν είμαστε σε σχολείο) ή το σπίτι με καρδίες στους τοίχους και νούφαρα στο πάτωμα. Βάζουμε μουσική που να παραπέμπει σε νερά λίμνης και ψιλόβροχο. Αφήνουμε τους μαθητές / παιδιά να ανακαλύψουν πού βρίσκεται το βιβλίο με το οποίο θα ασχοληθούμε.
  • Αφού διαβάσουμε το βιβλίο, χωρίζουμε τους μαθητές / παιδιά σε δύο ομάδες. Στη μία δίνουμε ένα μεγάλο χαρτόνι σε σχήμα σύννεφο και στην άλλη ένα χαρτόνι με σχήμα καρδιά. Τα παροτρύνουμε να γράψουν μέσα λέξεις σχετικές με την αγάπη και το σύννεφο αντίστοιχα. Με τις λέξεις αυτές γράφουμε ποιήματα ή λίμερικ, που τα αγαπούν τα παιδιά. Αν δεν γνωρίζουν τι είναι τα λίμερικ, τους εξηγούμε.
  • Ύστερα, παρουσιάζουν τις ιδέες τους στην τάξη / στο σπίτι και με αυτά φτιάχνουμε ένα μεγαλύτερο ποίημα και το κολλάμε σε κάποιον τοίχο. Μεμονωμένα τους αφήνουμε να εικονογραφήσουν το ποίημα και δημιουργούμε ένα κολάζ με τις ζωγραφίες τους.
  • Τέλος, συζητάμε για το βιβλίο και σκεφτόμαστε αταίριαστα ζευγάρια σαν τη Νεφάλη και το νούφαρο. Γιατί είναι αταίριαστα; Τι είναι αυτό που κάνει ένα ζευγάρι αταίριαστο. Υπάρχει όντως αταίριαστο ζευγάρι αν υπάρχει αγάπη;
Οι πληροφορίες από ΕΔΩ


ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΤΟΥΣ ΓΛΩΣΣΟΔΕΤΕΣ


Τραγουδώ τους γλωσσοδέτες , της Καίτη Σταθούδη των εκδόσεων Διάπλαση. Η εικονογράφηση είναι της Διατσέντα Παρίση και η μουσική της Μάρως Θεοδωράκη. Το συγκεκριμένο βιβλιαράκι συνοδεύεται από CD , όπου τραγουδούν η Μάρω Θεοδωράκη και ο Σωτήρης Καρκαλέμης. 
Με γλωσσοδέτες μπερδεύεται η γλώσσα και τα παιδιά γελούν , ξεφαντώνουν, χαίρονται. Οι γλωσσοδέτες παρουσιάζονται με χιούμορ, φαντασία , ωραία εικονογράφηση, ωραίος ρυθμός , μελωδία που συνοδεύουν τα τραγούδια. Τα παιδιά ασκούνται στην ορθοφωνία, εμπλουτίζοντας τον προφορικό και γλωσσικό τους λόγο.

ΗΡΕΜΙΑ, ΕΞΩ Η ΒΙΑ

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο , που μου έδειξε η συνάδελφός μου Στέλλα, είναι αυτό που ακολουθεί : <<Ηρεμία, έξω η βία>>  των εκδόσεων Φλούδας. Τα παιδιά, με αγαπημένους ήρωες τα ζώα, μυούνται σε προγράμματα συναισθηματικής αγωγής και μέσα από συζήτηση  μαθαίνουν ότι υπάρχουν και άλλοι εναλλακτικοί τρόποι για να αντιμετωπίσεις ποικίλα προβλήματα που παρουσιάζονται στη ζωή μας. Μαθαίνουν ότι καλύτερα είναι να συζητάς παρά να μαλώνεις, ότι πρέπει να ακούμε και τον άλλον, πρέπει να βοηθάμε  ο ένας τον άλλον, ότι πρέπει να μιλάμε γι'αυτά που μας πληγώνουν , όπως και γι' αυτούς που μας φοβίζουν και μας στενοχωρούν.

H ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ


Μάνα, μητέρα ,μαμά...... ήλιος, προστασία, αγάπη, φροντίδα , αγκαλιά, στοργή, δάκρυα, αγωνία, πίστη, ομπρέλα, φεγγάρι, άστρο φωτεινό, λουλούδι ευωδιαστό, προσευχή, φαγητό.... και σε όλα αυτά κρυμμένα μια μαμά στο πέρασμα των αιώνων. Η μαμά της αρχαιότητας, του βυζαντίου, της προσφυγιάς, της μετανάστευσης, της κατοχής, της μεταμοντέρνας εποχής.... μα πάνω απ' όλα μαμά....διαμάντι φωτεινό , της γης πολύτιμο φυλακτό.


Το ποίημα που ακολουθεί για τις μανούλες

ΑΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Θα ζωγράφιζα με τα δάχτυλα περισσότερο,
και θα έδειχνα με το δάχτυλο λιγότερο.
Θα διόρθωνα λιγότερο,
και θα συνδεόμουν περισσότερο.
Θα σταματούσα να έχω τα μάτια στο ρολόι μου,
και θα άρχιζα να βλέπω με τα μάτια μου.
Θα νοιαζόμουν να ξέρω λιγότερα,
και θα ήξερα να νοιάζομαι περισσότερο.
Θα έκανα περισσότερες πεζοπορίες,
και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς.
Θα σταματούσα να το παίζω σοβαρή,
και θα έπαιζα στα σοβαρά.
Θα διέσχιζα τρέχοντας περισσότερα λιβάδια,
και θα κοίταζα περισσότερα αστέρια.


Θα αγκάλιαζα περισσότερο,
και θα τραβολογούσα λιγότερο.
Θα ήμουν άκαμπτη λιγότερο συχνά,
και θα επιβεβαίωνα πολύ περισσότερο.
Θα έχτιζα πρώτα αυτοεκτίμηση,
και αργότερα το σπίτι.
Θα δίδασκα λιγότερο για την αγάπη της δύναμης,
και περισσότερο για τη δύναμη της αγάπης.
Δεν έχει σημασία αν το παιδί μου είναι μεγάλο ή μικρό, 
από σήμερα και στο εξής θα τα εκτιμώ όλα περισσότερο.

(ποίημα της Diana Loomans)
Πηγή:  Εκδόσεις Χρυσοπηγή

Όσα χρόνια κι αν περάσουν κι αν φύγεις από κοντά μου, εγώ πάντα θα σε έχω στην καρδιά μου, το μυαλό μου δεν σε ξεχνά μαμά μου γλυκιά!


Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΣΟΥ
Μεγάλωνες και εγώ μεγάλωνα μαζί σου
Σε νευρίαζα, τσακωνόμασταν και μετά γελούσαμε.
Γελούσαμε... Γελούσαμε και συνεχίσαμε και μεγαλώναμε.

Γιατί δεν μεγάλωσες αρκετά; Γιατί έφυγες; 
Υποτίθεται θα μεγαλώναμε μαζί. Έτσι δεν το σχεδιάζαμε;
Γιατί σταμάτησες να μεγαλώνεις; 

Εγώ στο μυαλό μου σε φανταζόμουν γριούλα, να ανοίγω 
την πόρτα του σπιτιού και εσύ να βλέπεις τηλεόραση.
Τι θα απογίνει τώρα αυτή η εικόνα; Τι να κάνω που η 
φαντασία μου σε βρίσκει γριούλα;

Σε κλείδωσα...  Σε έκλαψα, σε θρήνησα - πέρασαν κιόλας τρία 
χρόνια σχεδόν και τελικά αντιλήφθηκα πως, δεν μεγαλώνεις άλλο.
Δεν θα σε δω ποτε γριούλα, όσο κι'αν το θέλω, δε θα σε δω.

Τώρα είμαι καλά, έγινε η απώλειά σου συνήθεια. Όμως... 
Είναι και κάποια βράδια που σε γυρεύω επίμονα,
Όχι από απελπισία, έτσι απλά... Απλά να κουβεντιάσουμε.
Μόνο αυτό ζητώ - να κουβεντιάσουμε λίγο ρε μάνα...


ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ

Απλές καρτούλες με την παλάμη των παιδιών γεμάτη λουλούδια (ευχαριστώ κ. Κατερίνα)




Καρδούλες γεμάτες λουλούδια (ευχαριστώ κ. Κυριακή)


Καρτούλα καρδιά (ευχαριστώ κ. Στέλλα)

και η κάρτα από μέσα με τις ευχές


Και τα παιδιά ζωγραφίζουν




Χρόνια Πολλά μανούλες όλου του κόσμου!