H ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ

Μάνα, μητέρα ,μαμά...... ήλιος, προστασία, αγάπη, φροντίδα , αγκαλιά, στοργή, δάκρυα, αγωνία, πίστη, ομπρέλα, φεγγάρι, άστρο φωτεινό, λουλούδι ευωδιαστό, προσευχή, φαγητό.... και σε όλα αυτά κρυμμένα μια μαμά στο πέρασμα των αιώνων. Η μαμά της αρχαιότητας, του βυζαντίου, της προσφυγιάς, της μετανάστευσης, της κατοχής, της μεταμοντέρνας εποχής.... μα πάνω απ' όλα μαμά....διαμάντι φωτεινό , της γης πολύτιμο φυλακτό.

Το ποίημα που ακολουθεί για τις μανούλες

ΑΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ…

Θα ζωγράφιζα με τα δάχτυλα περισσότερο,

και θα έδειχνα με το δάχτυλο λιγότερο.

Θα διόρθωνα λιγότερο,

και θα συνδεόμουν περισσότερο.

Θα σταματούσα να έχω τα μάτια στο ρολόι μου,

και θα άρχιζα να βλέπω με τα μάτια μου.

Θα νοιαζόμουν να ξέρω λιγότερα,

και θα ήξερα να νοιάζομαι περισσότερο.

Θα έκανα περισσότερες πεζοπορίες,

και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς.

Θα σταματούσα να το παίζω σοβαρή,

και θα έπαιζα στα σοβαρά.

Θα διέσχιζα τρέχοντας περισσότερα λιβάδια,

και θα κοίταζα περισσότερα αστέρια.

Θα αγκάλιαζα περισσότερο,

και θα τραβολογούσα λιγότερο.

Θα ήμουν άκαμπτη λιγότερο συχνά,

και θα επιβεβαίωνα πολύ περισσότερο.

Θα έχτιζα πρώτα αυτοεκτίμηση,

και αργότερα το σπίτι.

Θα δίδασκα λιγότερο για την αγάπη της δύναμης,

και περισσότερο για τη δύναμη της αγάπης.

Δεν έχει σημασία αν το παιδί μου είναι μεγάλο ή μικρό, 

από σήμερα και στο εξής θα τα εκτιμώ όλα περισσότερο.

(ποίημα της Diana Loomans)

Πηγή:  Εκδόσεις Χρυσοπηγή

Όσα χρόνια κι αν περάσουν κι αν φύγεις από κοντά μου, εγώ πάντα θα σε έχω στην καρδιά μου, το μυαλό μου δεν σε ξεχνά μαμά μου γλυκιά!

Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΣΟΥ

Μεγάλωνες και εγώ μεγάλωνα μαζί σου

Σε νευρίαζα, τσακωνόμασταν και μετά γελούσαμε.

Γελούσαμε... Γελούσαμε και συνεχίσαμε και μεγαλώναμε.

Γιατί δεν μεγάλωσες αρκετά; Γιατί έφυγες; 

Υποτίθεται θα μεγαλώναμε μαζί. Έτσι δεν το σχεδιάζαμε;

Γιατί σταμάτησες να μεγαλώνεις; 

Εγώ στο μυαλό μου σε φανταζόμουν γριούλα, να ανοίγω 

την πόρτα του σπιτιού και εσύ να βλέπεις τηλεόραση.

Τι θα απογίνει τώρα αυτή η εικόνα; Τι να κάνω που η 

φαντασία μου σε βρίσκει γριούλα;

Σε κλείδωσα...  Σε έκλαψα, σε θρήνησα - πέρασαν κιόλας τρία 

χρόνια σχεδόν και τελικά αντιλήφθηκα πως, δεν μεγαλώνεις άλλο.

Δεν θα σε δω ποτε γριούλα, όσο κι'αν το θέλω, δε θα σε δω.

Τώρα είμαι καλά, έγινε η απώλειά σου συνήθεια. Όμως... 

Είναι και κάποια βράδια που σε γυρεύω επίμονα,

Όχι από απελπισία, έτσι απλά... Απλά να κουβεντιάσουμε.

Μόνο αυτό ζητώ - να κουβεντιάσουμε λίγο ρε μάνα...

 Μαρίνος Αχιλλέως

ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ

Απλές καρτούλες με την παλάμη των παιδιών γεμάτη λουλούδια (ευχαριστώ κ. Κατερίνα)

Καρδούλες γεμάτες λουλούδια (ευχαριστώ κ. Κυριακή)

Καρτούλα καρδιά (ευχαριστώ κ. Στέλλα)

και η κάρτα από μέσα με τις ευχές

Και τα παιδιά ζωγραφίζουν

Χρόνια Πολλά μανούλες όλου του κόσμου!