Ο ΣΟΛΩΝ

Ο ΣΟΛΩΝ ΚΙ Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ

Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη γυμναστική σαν το πρώτο μάθημα για κάθε καλοαναθρεμμένο Ελληνόπουλο. Στα γυμνάσια τα παιδιά και οι νέοι και στους δημόσιους αγώνες οι άντρες , γύμναζαν τα κορμιά τους τρέχοντας με τα πόδια, με άλογα ή με άμαξες , πάλευαν, πηδούσαν, έριχναν δίσκο ή ακόντιο κι έβρισκαν χίλιους δυο τρόπους για να γυμναστούν. Ο Σόλων, σαν σοφός νομοθέτης που ήταν, φρόντισε για την ανατροφή των νέων και καθιέρωσε τη γυμναστική σαν απαραίτητη μόρφωση των πολιτών, ώστε να γίνουν υγιείς, ανδρείοι και μεγαλόψυχοι. Την επίβλεψη της διαγωγής των νέων και των πολιτών , την ανέθεσε στο ανώτατο δικαστήριο των Αθηνών, τον Άρειο Πάγο. Μια απ’ τις φροντίδες του Άρειου Πάγου ,ήταν να παρακινεί τους πλούσιους νέους να εξασκούνται στην ιππασία, στο κυνήγι, στη γυμναστική και σε διάφορα άλλα γυμνάσια, ώστε να γίνουν δυνατοί και ανδρείοι, τους δε φτωχούς κι αργόσχολους φρόντιζε να τους βάζει σε μια δουλειά, που και τα κορμιά τους γύμναζε , αλλά και τους προφύλαγε απ’ τα καταστροφικά κακά της φτώχειας και της τεμπελιάς.

Μελάς, Λ. , Ο γέρο Στάθης σελ . 43-44, Ρέκος

Ο ΣΟΛΩΝ, Ο ΘΑΛΗΣ, Ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

Ακόμα κι αυτοί, οι πιο σοφοί άνδρες την αρχαίας Ελλάδας δεν ντράπηκαν, όπως μας λέει ο Πλούταρχος , να εργαστούν για ν’ αποκτήσουν τ’ απαραίτητα για τη ζωή τους, για να μπορέσουν έτσι κι αυτούς τους ίδιους αλλά και τους άλλους να βοηθήσουν. Ο Σόλωνας, ο νομοθέτης των Αθηνών, επειδή δεν είε τα’ απαραίτηα για να ζήσει κι επειδή ντρεπόταν να ζητά απ’ τους άλλους , ασχολήθηκε με το εμπόριο. Με το ίδιο επάγγελμα ασχολήθηκε κι ο Θαλής ο Μιλήσιος, ένας απ’ τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, κι ο Ιπποκράτης απ’ τη Χίο , κι ο φιλόσοφος Πυθαγόρας. Ακόμα κι αυτός  ο μεγάλος Πλάτωνας, ο μαθητής του Σωκράτη, ο πιο μεγάλος φιλόσοφος της Ελλάδας , πήγε απ’ την Αθήνα στην Αίγυπτο για να πουλήσει ένα φορτίο λαδιού. Κάθε καλός άνδρας, είτε πολιτικός είναι, είτε όχι, έχει την υποχρέωση ν’ ασχολείται με κάποιο τίμιο επάγγελμα για ν’ αποκτάει τ’ απαραίτητα για τη ζωή του. Αυτά μας διδάσκει ο σοφός Πλούταρχος, που συμφωνεί με τα λόγια του Ησιόδου: η δουλειά  ντροπή δεν έχει, και του σοφού Πιττακού: πολύ κακό πράγμα η τεμπελιά. Μάλιστα ο Σόλων τόσο πολύ σιχαινόταν την αργία και την τεμπελιά, ώστε, ανάγκασε κάθε πατέρα να φροντίσει να μάθει κάποια τέχνη στα παιδιά του, για να έχει , όταν  γεράσει , το δικαίωμα να ζητά βοήθεια απ’ αυτά.

Μελάς, Λ., Ο γέρο Στάθης σελ. 69, Ρέκος

Πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε  https://www.politeianet.gr/books/melas-leon-astir-o-gerostathis-170271  και
http://www.biblionet.gr/book/111951/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%82,_%CE%9B%CE%AD%CF%89%CE%BD/%CE%9F_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CF%82

Πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του ΕΔΩ
Αποφθέγματά του ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ΕΔΩ  κι ΕΔΩ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Κάποιος έκανε παρατήρηση στον Αριστοτέλη, επειδή έδωσε ελεημοσύνη σε έναν κακό άνθρωπο.
Ο Αριστοτέλης είπε: "Την ελεημοσύνη την έδωσα στον άνθρωπο, όχι στο χαρακτήρα του".

O AΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΤΟΥ

Ο Αριστοτέλης , ο μεγάλος φιλόσοφος της Ελλάδας, γεννήθηκε στα Στάγειρα της Μακεδονίας. Όταν ο πατέρας του ο Νικόμαχος, που ήταν γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας πέθανε, ο Αριστοτέλης καθώς ήταν σε νεαρή ηλικία, κατέβηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Ακαδημία του Πλάτωνα.

Δυστυχώς ο Αριστοτέλης, ήταν πολύ αδύνατος και φιλάσθενος και δε θα μπορούσε ν’ αντέξει την κούραση της μελέτης, ούτε θα μπορούσε να ζήσει εξήντα δύο χρόνια κι ούτε θα μπορούσε να γράψει όλα όσα έγραψε, αν απ’ την παιδική του ηλικία δεν ακολουθούσε τη συμβουλή του γιατρού πατέρα του, που του είχε πει και να μην τρώει πολύ αλλά και ν’ αποφεύγει τον πολύ ύπνο.

Διηγούνται λοιπόν, ότι για να μην τον παίρνει ο ύπνος στις νυχτερινές και πρωινές μελέτες του, συνήθιζε να κρατά στο χέρι του μια χάλκινη μπάλα , που του ξέφευγε όταν αποκοιμιόταν και με τον κρότο που έκανε καθώς έπεφτε μέσα σε μια λεκάνη, τον ξυπνούσε και ξανάρχιζε μελέτη του.

Κι έτσι ο αδύνατος και φιλάσθενος Αριστοτέλης με τον ν’ αποφεύγει τον πολύ ύπνο και το πολύ φαγητό και με το να βάλει μια τάξη στις σπουδές του κατόρθωσε, όχι μόνο να ζήσει πολύ και να στέκει καλά στην υγεία του, αλλά και να γίνει ο πιο μεγάλος κι ο πιο σοφός άνθρωπος του αρχαίου και του νέου κόσμου, δοξάζοντας την Ελλάδα.

Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος, πήρε τον Αριστοτέλη για παιδαγωγό του γιου του Αλέξανδρου, που αγαπούσε και σεβόταν τον παιδαγωγό του Αριστοτέλη περισσότερο απ’ τον πατέρα του κι έλεγε πάντοτε γι’ αυτόν : αν στον πατέρα μου χρωστώ το ζή, δηλαδή τη ζωή, στον δάσκαλό μου χρωστώ το ευ ζην, δηλαδή την ανώτερη ζωή. Ξεχνούσε όμως ο νεαρός Αλέξανδρος πως και το ευ ζην χρωστούσε στον πατέρα του, γιατί αυτός ήταν που του είχε βρει έναν τόσο μεγάλο και σοφό δάσκαλο.

Ο Αριστοτέλης δίδαξε και στο Λύκειο Αθηνών και η φιλοσοφική του σχολή ονομάστηκε Περιπατητική , γιατί συνήθιζε να διδάσκει στους μαθητές του σε πρωινούς και βραδινούς περιπάτους.

Αλλά ο μεγάλος αυτός άνδρας της  αρχαίας Ελλάδας δε δίδαξε μόνο στον Αλέξανδρο και στους σύγχρονούς του, γιατί με τα πολλά και σοφά συγγράμματά του, που άλλοι λένε ότι ήταν τετρακόσια βιβλία κι άλλοι χίλια, δίδαξε και φώτισε κατοπινούς Έλληνες και Ρωμαίους στην Ιταλία, τους Αλεξανδρινούς στην Αίγυπτο κι ακόμα κι αυτούς τους Άραβες που μετάφρασαν τα συγγράμματά του στην αραβική γλώσσα και τα δίδασκαν στα σχολεία της Βαγδάτης.

Όταν μάλιστα οι Άραβες κυρίεψαν την Ισπανία, έφεραν μαζί τους και τα συγγράμματα του Αριστοτέλη. Από την Ισπανία κατά το 1200 μ. Χ , διαδόθηκαν στη Γαλλία, την Ιταλία και σ’ όλη τη Δυτική Ευρώπη, που βρισκόταν ακόμα σε κατάσταση βαρβαρότητας και που άρχισε με τα συγγράμματα του Αριστοτέλη να φωτίζεται και να μορφώνεται.

Αλλά και σήμερα , μ’ όλες τις γνώσεις που έχουν οι σοφοί της Ευρώπης , τα συγγράμματα του Αριστοτέλη θαυμάζονται σαν τ’ αριστουργήματα του ανθρώπινου μυαλού.

Τιμή και δόξα λοιπόν στον αδύνατο και φιλάσθενο Αριστοτέλη, που διατήρησε με φρόνηση την υγεία του και φώτισε σαν ένα άλλο υπέρλαμπρο αστέρι και τον αρχαίο και τον νεότερο, σύγχρονο κόσμο κι έτσι ν’ αποθανατίσει και τον εαυτό του αλλά και την πατρίδα που τον γέννησε, την Ελλάδα!

Μελά, Λ. , Ο γέρο Στάθης σελ.34 - 35  , Ρέκος 

Φωτογραφικό υλικό και πληροφορίες για την ζωή του και το έργο του μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ

Αποφθέγματά του μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
Βίντεο με πληροφορίες ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ, περί φιλίας ΕΔΩ, τα αίτια ΕΔΩ,
Τραγούδι από το Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Μακεδονίας ΕΔΩ

ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων – θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει ...
μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε.

Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας.

Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας, τότε δεν υπάρχουν πλέον όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων.
Η αιτία είναι το ότι, οι «αριθμοί» είναι εκ φύσεως «ατελείωτοι» οπότε, αναγόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών, «μεταλλασσόμενοι» δηλαδή από «μέσον» σε αυτοσκοπό, δεν επιτρέπουν ποτέ την «εκπλήρωση» του στόχου.
Έτσι λοιπόν, το άτομο παρασύρεται από τη δίνη του «μαξιμαλισμού», αφού τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσα και αν έχεις δηλαδή, μπορεί πάντοτε να αποκτήσεις περισσότερα – κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα στην υγεία, η οποία θεωρείται ως μια βασική προϋπόθεση της ευτυχίας.
Άρα ο μεγαλύτερος εχθρός της ευτυχίας είναι η απληστία.

Πηγή: Εκδόσεις Χρυσοπηγή