ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ 2017 - 18

Και αυτή η σχολική χρονιά έφθασε στο τέλος της! Ώρα για ξεκούραση μικρά μου και για πολύ παιχνίδι και βουτιές στη θάλασσα!

Μπορείτε να δείτε ΕΔΩ

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ!!!

Καλό καλοκαίρι!

ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΛΟ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, 2016-2017!

Μια χρονιά όλο αναμνήσεις! Αναμνήσεις από τα παιδιά! Που στις ελεύθερες δραστηριότητες ή στο σπίτι τους προσπαθούσαν να αφιερώσουν τα συναισθήματά τους και την αγάπη τους μέσα από τις πινελιές τους. Κι έτρεχαν με λαμπερά μάτια, με ανυπομονησία και με έκδηλη χαρά να μου φανερώσουν αυτό που είχαν κρυμμένο πίσω από την πλάτη τους!
Ζωγραφιές , πολλές ζωγραφιές, με αφιερώσεις καθώς περνούσε ο χρόνος. Και μες στην προσμονή τους , για να τα ευχαριστήσω για την αγάπη τους αυτή , άρχιζα τις φωτογραφήσεις. Και το περίμεναν πως και πως. Έμαθαν σε αυτό!
Σκέφτηκα και ξανασκέφτηκα. Και τώρα ; Με τόσες πολλές ζωγραφιές τι μπορώ να κάνω; Τι να τις κάνω; Να τις πετάξω ; Με τίποτα, ήταν μέσα από την καρδιά των μικρών μου μαθητών. Να τους τις δώσω για τους φακέλους τους; Μα τα δώρα επιστρέφονται; Κι έτσι σιγά σιγά σκέφθηκα το λεύκωμα της χρονιάς, με αναμνήσεις από τα παιδιά. Κυλώντας ο χρόνος θα μπορώ να ανατρέξω και να θυμάμαι την αγάπη τους , την προσπάθειά τους, την θυσία τους. Διότι ότι προσφέρεται με κόπο και αγάπη κρύβει μέσα του θυσία!
Κι εγώ σας το παρουσιάζω !

Ή μπορείτε να το δείτε και στον εξής σύνδεσμο ΕΔΩ

ΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΜΟΥ

Ώρα για να περάσετε στο σαλόνι ομορφιάς μου. Ναι, καλά καταλάβατε ........σαλόνι ομορφιάς.
Πρωταγωνίστρια: η συντάκτρια!
Σχεδιαστές μόδας: οι μαθητές και μαθήτριες της τάξης μου!
Χώρος : η τάξη μου και το σπίτι μου φυσικά!
Σκοπός: να γίνω ακόμα πιο όμορφη!

Δεν περίμενα ποτέ τα παιδιά να δείξουν τόσο αυθόρμητο ενδιαφέρον στο να μου προσφέρουν ενδυματολογικές επιλογές , συνοδευόμενες με τα ανάλογα αξεσουάρ!
Να τα ενέπνευσα;
Δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω όμως ότι κινητοποιήθηκε η φαντασία τους, η δημιουργικότητά τους, ο σχεδιασμός τους, η αντιληπτική τους ικανότητα, η απεικόνισή τους, η αγάπη τους , η λεπτή τους και αδρή τους κινητικότητα, το μεράκι τους και η αστείρευτη ενέργειά τους για κάνουν χαρούμενη την πρωταγωνίστρια , δηλαδή : εμένα.
Μία ανάρτηση αποκλειστικά αφιερωμένη για μένα από τους μικρούς μου μαθητές.
Απολαύστε την!

Τα φορέματά μου

Η πίσω πλευρά

Η μπλούζα μου

Οι μπότες μου

Τσάντες και τσαντάκια

Πρωινά , απογευματινά , βραδινά

Τι κρύβει ο φάκελος;

Τσαντάκι φυσικά!

Και άλλες τσάντες....... πολλές τσάντες!

τσαντάκι βραδινό

Για να συμπληρώσουμε ένα όμορφο σύνολο απαραίτητα είναι και τα αξεσουάρ!!!!!

Βραχιόλια

Κολλιέ

Δαχτυλίδι

Και πώς φαντάζονται την κυρία τους;

Καραόκε........... η κ. Νίκη κρατά το μικρόφωνό της και τραγουδά!!!

Κι εγώ δεν έχω να πω στους μικρούς αυτούς σχεδιαστές παρά ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!

Για την αγάπη τους, τον θαυμασμό τους, την εκτίμησή τους και τον σεβασμό τους!

Όλα αμοιβαία μικρά μου πλασματάκια!!!!!!

ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, αρ, φύλλου 1376 , 18 Οκτωβρίου 2001, ορίζεται ο σκοπός του Νηπιαγωγείου και αναφέρεται επίσης το εξής:
Απαραίτητη κρίνεται η ισότιμη ενσωμάτωση της Προσχολικής Αγωγής στον ενιαίο σχεδιασμό της εκπαίδευσης, δεδομένου ότι αυτή αποτελεί αναπόσπατο στοιχείο του εκπαιδευτικού συστήματος κάθε προηγμένης  κοινωνίας και γενικευμένη αρχή.
Το Λύκειο είναι η ανώτερη βαθμίδα εκπαίδευσης όπου τα παιδιά έχουν αποκτήσει όλα τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσουν δημιουργικά στην κοινωνία.
Ιδιαίτερα στην Τρίτη Λυκείου τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με της Πανελλήνιες και το άνοιγμά τους πλέον στην Κοινωνία που ζουν και θα ζουν.
Όλοι οι μαθητές ξεκινούν από τον μικρό και χρωματιστό κόσμο του Νηπιαγωγείου. Εκεί τίθενται οι πρώτες βάσεις και τα παιδιά αποκτούν εφόδια για να μπορέσουν να συνεχίσουν στο μαγικό κόσμο της μάθησης και της εξερεύνησης.
Και φυσικά το Νηπιαγωγείο ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ.
Έτσι και ο τελειόφοιτος  πρώην μαθητής μου της Γ' Λυκείου  πέρασε να μας δει.
Τι έκπληξη!!!! Μα πώς πέρασαν τα χρόνια τόσο γρήγορα; Πώς μπορεί να αλλάξει ένας μαθητής; Τι σημαντικά γεγονότα πυροδοτούν ένα χαρακτήρα ενός παιδιού στο πέρασμα  του χρόνου;
Ξαφνικά ο χώρος μίκρυνε πολύ.
Ξαφνικά οι μικροί μαθητές φαίνονταν πολύ μικροί.
Ξαφνικά η σιωπή απλώθηκε στην τάξη.
Ξαφνικά οι ματιές έμειναν έκπληκτες.
Ξαφνικά η περιέργεια νίκησε τυχόν ντροπές.
Και ο θαυμασμός και τα επιφωνήματα έντονα.
Και τα χαμόγελα , πλατιά , πολύ πλατιά.
<< Κυρία ποιος είναι αυτός;>>
<< Πιο ευγενικά παρακαλώ>>.
<< Αυτός ο κύριος>>.
<< Αυτός ο κύριος ήταν μαθητής μου , όπως είστε και σεις τώρα. Αυτός ο κύριος τελειώνει το πολύ μεγάλο σχολείο, το Λύκειο και ετοιμάζεται για το ακόμη πιο μεγάλο, το Πανεπιστήμιο>>.
Επιφωνήματα, αρκετά. Και χαμόγελα πολλά πολλά.
Και ο μεγάλος μαθητής παίρνει τη θέση της κυρίας.
<< Θέλετε να τον ρωτήσετε κάτι;>>.
Τα χεράκια γρήγορα γρήγορα και έτοιμα για απορίες.
Και οι μικροί μαθητές σοβαρά, σοβαρά  ρωτούν τον μεγάλο μαθητή.
<< Τι πρέπει να κάνει ένας μαθητής στο σχολείο για να τα καταφέρει;>>.
<< Πειθαρχία>> η απάντηση.
Ωχ , μπλέξαμε. Απόλυτη ησυχία. Πειθαρχία; Ο μεγάλος μαθητής το είπε και όχι η δασκάλα.
<< Τι σημαίνει πειθαρχία;>>.
<< Να συγκρατείς τον εαυτό σου>>.
Τα παιδιά προσπαθούσαν να καταλάβουν.
Κι εκεί παίρνω δράση.
<< Να μπορείτε να συγκρατείτε τον εαυτό σας. Για παράδειγμα θέλετε ένα παιχνίδι. Χρησιμοποιείτε τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς που έχετε μάθει και το ζητάτε ευγενικά. Αν δεν σας το δώσουν κοιτάτε να κάνετε κάτι άλλο. Δε θυμώνετε, δε λυπάστε. Συγκεντρώνεστε σε ευγενικά συναισθήματα και με το διάλογο διεκδικείτε. Επίσης οι γονείς , η δασκάλα σας  σας λένε κάτι που είναι καλό για σας. Για παράδειγμα ,κινείστε επικίνδυνα στο διάλειμμα. Ακούτε τότε την κυρία σας διότι θέλει να σας προστατέψει και να σας συμβουλέψει>>.
Κάπως έτσι περάσαμε το δύσκολο θέμα της πειθαρχίας.
Και η ώρα κύλησε με τις απορίες των παιδιών σχετικά με τα μαθήματα, τα διαγωνίσματα ( όλα τα ήξεραν), τις εξετάσεις , τις βαθμίδες κ.λπ, κ.λπ.
Περάσαμε πολύ ωραία . Και οι μικροί μαθητές από την εποικοδομητική αυτή συζήτηση και ο μεγάλος μαθητής διότι ξύπνησαν μνήμες ξεχασμένες και αγαπημένες.
Και η δασκάλα όμως............ που καθόταν και παρατηρούσε την εξέλιξη αυτού του μαθητή. Την πολύ καλή του εξέλιξη. Πειθαρχία λοιπόν προς τον εαυτό μας, προς τους άλλους. Καλέ μου μαθητή , έχεις πολλά πολλά ακόμη να μάθεις και κει στο Πανεπιστήμιο που θα πας και στην κοινωνία που θα βρεθείς ξαφνικά μόνος σου , χωρίς εκείνη την προστατευτική  ομπρέλα των γονιών σου. Ανοίγεις τα φτερά σου και είσαι έτοιμος να πετάξεις. Και οι γονείς σου και όλοι οι αγαπημένοι άνθρωποι της ζωής σου θα σε παρακολουθούν διακριτικά.
Εύχομαι Καλή Επιτυχία στη ζωή σου!!!!
Εύχομαι Καλή Επιτυχία σε όλα τα παιδιά του κόσμου!!!!
Και ελπίζουμε να σε ξαναδούμε ως φοιτητή και τα παιδιά να σε ξαναρωτήσουν << Τι πρέπει να κάνει ένας μαθητής στο σχολείο για να τα καταφέρει;>>.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Αχ, αυτή η μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό!
Η Α' Δημοτικό αποτελεί ένα κομβικό σημείο στη ζωή του παιδιού γιατί σηματοδοτείται η αρχή των σχολικών του καθηκόντων και των απαιτήσεων τόσο από μέρους του εκπαιδευτικού όσο και των γονέων. Έτσι λοιπόν, τα πρωτάκια καλούνται ν' ανταπεξέλθουν στα καινούρια τους σχολικά καθήκοντα και χρειάζεται υπομονή και επιμονή από την πλευρά όλων. Το παιδί πρέπει ν' αποκτήσει συστηματικές γνώσεις που με το πέρασμα των μηνών θα γίνονται πιο πολύπλοκες και σύνθετες και κάποιες φορές, για να μην πω τις περισσότερες, δεν θα είναι και ιδιαίτερα ευχάριστες για το ίδιο το παιδί.
Και είναι δυνατόν ένα << πρωτάκι>> να ξεχάσει τις πρώτες του δασκάλες; Αυτές που για ένα ή δύο χρόνια του εμφύσησαν έννοιες σεβασμού, αγάπης , συνεργασίας, ενθάρρυνσης , ομαδικότητας, προσπάθειας, ευγενικών τρόπων και απόκτησης σημαντικών γνώσεων και εφοδίων για τη συνέχιση του ανηφορικού δρόμου της ζωής τους;

Είναι δυνατόν αυτή η μεγάλη και φουσκωτή τσάντα ν' ανήκει σε νήπιο; Η απάντηση είναι << Όχι>>. Απλούστατα μας επισκέφτηκε η περσινή μας μαθήτρια , η Εύα, επειδή ήθελε πολύ να μας δει . Η αγάπη, η νοσταλγία , η ρουτίνα η δικιά μας πολύ της έλειψε.

Φυσικά δεν περίμενε να της πω να κάτσει στην καρέκλα μου. Κάθισε από μόνη της. Σαν σωστή κυρία. Και οι ερωτήσεις των παιδιών, διστακτικά , περίεργα και λίγο φοβισμένα διότι έβλεπαν μια πιο μεγάλη, πιο σοβαρή Εύα από αυτήν που είχαν συνηθίσει πέρυσι, άρχισαν να πέφτουν βροχή.

Είστε πολλά παιδιά;

Έχετε πολλά διαλείμματα; 4
Τέσσερα; Εμείς μόνο 2
Ναι , αλλά παίζετε και στην τάξη , ενώ εμείς όχι
Μαθαίνετε γράμματα;
Διαβάζεις;
Έχεις μάθει να μετράς; Πόσο;
Μέχρι το 30.
Αααααααααααα
Αντιγράφεις;
Την μάθατε την αλφαβήτα;
Βιβλία έχεις;

Αυτή είναι η Γλώσσα μας.......

Έχουμε φτάσει μέχρι ..........

Και αυτά είναι τα Μαθηματικά. Μαθαίνουμε τους αριθμούς.....

Ζωγραφίζουμε κιόλας. Τα άλλα βιβλία τ' αφήνουμε στο σχολείο.

Και τα τετράδια για να μαθαίνουμε ορθογραφία....

Και τα τετράδια πέρασαν απ' όλα τα χεράκια....

Πω, πω , έχει πολλά άριστα!!!!!!!!! ( Αμ , όχι παίζουμε, τι μαθήτρια στείλαμε στο δημοτικό;).

<< Κυρία , ζωγράφισα για την Νικολέτα. Θα της το δώσετε; >>

Τώρα τι να πω; << Ξέρεις Εύα. Την Νικολέτα λίγο δύσκολο να την βρω. Είναι σ' ένα σχολείο σε άλλη περιοχή.....Κράτησέ την όμως, ποτέ δεν ξέρεις , μπορεί να ξανασυναντηθείτε. Ή φροντίστε να τηλεφωνήσετε η μία στην άλλη>>.

Ωραίο το μάθημα της σημερινής μέρας. Και φυσικά θυμηθήκαμε περσινά παιχνίδια με αρχηγό την Εύα. 

Και οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εκεί! Να' σου στο σχόλασμα και η Νεφέλη, να' σου και ο Γιώργος που κάποτε είχε χτυπήσει και η καρδούλα μας γι' αυτόν!

Αχ, όμορφη και νοσταλγική η σημερινή μέρα!

Τα βλέπω και τα καμαρώνω και χαίρομαι πολύ πολύ γι' αυτά!

Καλές ανηφόρες γλυκά μου!!!!!!!!!

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Τι γλυκό και όμορφο συναίσθημα να σε επισκέπτονται παλιοί μαθητές σου , να σε κοιτούν με αγάπη, με λαχτάρα, με ένα βλέμμα νοσταλγικό και ερευνητικό γύρω από τον παλιό γνώριμο χώρο τους. Ένα βλέμμα διαφορετικό από αυτό που είχαν ως μαθητές κάποτε.......... Σαν να αναπολούν; Σαν να τους αρέσει που μεγάλωσαν; Σαν να βλέπουν το χώρο ξένο , διαφορετικό; Ή να νοσταλγούν παλιές και ευτυχισμένες στιγμές , γεμάτες παιχνίδι και ξεγνοιασιά; Ποικίλα ερωτηματικά που πολλές φορές μου δημιουργούνται καθώς βλέπω αυτήν την ιδιαίτερη έκφραση στα ματάκια τους.
Η Ζωή ήρθε και πάλι στο νηπιαγωγείο. Πολύ με αγάπησε και δεν το κρύβω .......... Όμως είχα φύγει! Πολύ κρίμα! Υποσχέθηκε ότι θα ξανάρθει. Και μια έκπληξη με περίμενε ένα πρωινό αυτών των ημερών. Μου ζωγράφισε στον ασπροπίνακα και έφτιαξε και ένα κάστρο. Για να μου τα αφιερώσει με αγάπη.

Αγαπημένη μου Ζωή. Οι ευχές μου να σε ακολουθούν σε όλη τη ζωή σου. Και ναι, μπορεί κάποιες στιγμές να είμαστε <<αυστηρές>> για τους κανόνες και τα όρια , όμως η καρδιά μας είναι γεμάτη αγάπη για τα ματάκια σας, την πηγαία και αυθόρμητη και δοτική δική σας αγάπη. Και αυτό είναι το πιο όμορφο συναίσθημα. Και μια ανταμοιβή και ηθική  χαρά για το μικρό σημαδάκι που εμείς ως δασκάλες σας , σας αφήνουμε.

Καλή και όμορφη σχολική σου χρονιά!!!!!!!!!!!

Και σε περιμένω.......