ΗΜΟΥΝ ΤΟΥ ΣΤΑΒΛΟΥ ΕΝΑ ΑΧΥΡΟ

Ήμουν του  στάβλου ένα άχυρο ….

Αλλά όχι σε όποιον κι όποιον στάβλο αλλά στον στάβλο εκείνο που γεννήθηκε ο Χριστός , μέσα σε μία φάτνη με ζεστασιά τα άχυρα και τα χνώτα των ζώων. Ο ήρωας αυτού του παραμυθιού της συγγραφέως Σωτηρίας Κυρμανίδου δεν είναι άλλο παρά ένα άχυρο. Ταπεινό, άσημο , απαρατήρητο αλλά χρυσό και με φως. Αξιώθηκε ν’ αγκαλιάσει τον Χριστό, να τον ζεστάνει , να του δώσει ένα γλυκό φιλί. Και παρά την μικρότητά του αξιώθηκε να ζήσει τόσο κοντά την γέννηση του Θεανθρώπου κι όλα τα θαυμαστά εκείνης την νυχτιάς.

 Η ζωή του γέμισε αγάπη διότι όποιος ζει τον Χριστό η καρδιά του γεμίζει αγάπη επειδή απλόχερα του την προσφέρει ο ίδιος ο Σωτήρας.  Το αχυράκι λοιπόν αποφασίζει κάθε χρόνο να δίνει αγάπη , πολλή αγάπη. Αγάπη σε όλους ανεξαιρέτως , αγάπη σε όλον τον πλανήτη , σε όλον τον κόσμο επί της γης.  

Η συγγραφέας περνά πολύ όμορφα μηνύματα στα παιδιά όπου εκτός από τα γεγονότα των Χριστουγέννων μαθαίνουν για αξίες σημαντικές στη ζωή τους. Φροντίδα, ταπείνωση, μακροθυμία, σεβασμός κι εκτίμηση,  αγάπη, ευσπλαχνία ! Για το κάθε τι πάνω στη γη , όχι μόνο για τους ανθρώπους αλλά και για τα ζώα και για τα ίδια τα αντικείμενα. Διότι και το ίδιο το άχυρο ήταν το πιο μικρό και ταπεινό πλάσμα που υπήρχε! H εικονογράφηση με όμορφα χρώματα και σχέδιο που ξεκουράζει κι ενθουσιάζει τα παιδιά , προτρέποντάς τα να ταξιδέψουν στον κόσμο αυτόν του παραμυθιού.

Καλοτάξιδο!