Τα μαύρα μας χεράκια γεμίζουν ζεστασιά κι αγάπη και στέλνουμε τις ευχές μας σε όλο τον κόσμο για δημοκρατία και ειρήνη. Τα παιδιά με νερομπογιές έδωσαν χρώμα στο χαρτί και τις παλάμες τους γεμάτες στενοχώρια τις ζέσταναν με τις καρδούλες τους και τις επιθυμίες τους φωνάζοντας ΣΤΟΠ σε ότι φέρνει πόλεμο, αίμα, δάκρυ και πίκρα. Η ιδέα από το πίντερεστ.
Συνθήματα παντού!
Οι εφημερίδες της τότε εποχής έγραψαν για τα γενονότα του πολυτεχνείου. Τι αισθάνθηκαν όλοι με αυτά; Οι φατσούλες χαρακτηριστικές!
Είμαστε άνθρωποι της αγάπης, της ειρήνης, της ελπίδας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ομορφιάς παντού, της συνεργασίας και της ομόνοιας. Για να ζούμε όλοι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι πάνω στον πλανήτη μας!
<<Είμαστε παιδιά κι αυτό επιθυμούμε από όλους εσάς τους μεγάλους! Σεβαστείτε μας!>>
Και μέσα από τη συζήτηση του Πολυτεχνείου τα παιδιά πρότειναν τα εξής:
Και του χρόνου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου