Ένα βιβλίο για την ενσυναίσθηση. Αυτό είναι με λίγα λόγια «Το χρώμα της καρδιάς μου» της Alice Briere – Haquet, σε εικονογράφηση της Csil και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Μετά από την μεγάλη επιτυχία του βιβλίου τους «Η κυρία Άιφελ», συνεχίζουν στα ίδια μονοπάτια, αυτή τη φορά με ένα βιβλίο που μας δείχνει την μαγεία των συναισθημάτων μας. Όλων των συναισθημάτων μας που κάθε ένα έχει και διαφορετικό χρώμα.
Ποιο είναι εκείνο το χρώμα που μεταμορφώνει τους μεγάλους σε παιδιά; Αυτό αναρωτιέται ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο Πόλ, αλλά γρήγορα καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει τέτοιο χρώμα! Όλοι μας αλλάζουμε «χρώματα» και συναισθήματα συνεχώς. Χαρά, λύπη, φόβο, θυμό, αγάπη..Ο Πολ δεν είναι ντροπαλός, είναι ευαίσθητος απλώς! Κι αυτό, όπως μας δείχνει το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι κάτι πολύ πολύ όμορφο.
Αυτό το βιβλίο ξεχωρίζει, πέρα από τον ποιητικό τρόπο που είναι γραμμένο και την ιδιαίτερη εικονογράφηση που του ταιριάζει τόσο, και για τον τρόπο που χειρίζεται όλα τα συναισθήματα. Δεν τα ξεχωρίζει σε καλά και κακά. Ο Πολ ζωγραφίζει με όλα τα χρώματα, δηλαδή τα συναισθήματα, που έχει στην καρδιά του. Κανένα δεν είναι λιγότερο σημαντικό από κάποιο άλλο.
Ο παραλληλισμός χρωμάτων και συναισθημάτων θα βοηθήσει τα μικρότερα παιδιά να μιλήσουν ευκολότερα γι’ αυτά που αισθάνονται, οπότε θα μπορούσε να διαβαστεί και σε ένα παιδί 3 ετών αλλά φυσικά και σε μεγαλύτερα παιδιά. Οι ενήλικες – τα πιο μεγάλα παιδιά – σίγουρα θα συγκινηθούν.
Δραστηριότητες
Μετά το διάβασμα, συζητάμε για το πώς αισθανόμαστε εμείς εκείνη την ώρα. Αν είχε ένα χρώμα αυτό το συναίσθημα, ποιο θα ήταν; Το αποτυπώνουμε σε χαρτί με όποιο τρόπο θέλουμε.
Συζητάμε ποιο συναίσθημα θα ταιριάξουμε με ποιο χρώμα κι έπειτα ο εκπαιδευτικός ή ο γονέας σχεδιάζει τον Πολ σε χαρτί Α3, Α4 ή χαρτί του μέτρου, ανάλογα με πόσα παιδιά θέλουμε να συμμετέχουν. Δίνουμε στα παιδιά γκοφρέ χαρτί ή κάνσον ή υφάσματα σε διάφορα χρώματα κι αυτά κόβουν και κολλάνε πάνω στον Πολ. Κάθε χρώμα που κολλούν μας λένε ποιο συναίσθημα είναι, όπως είχαμε συμφωνήσει πιο πριν. Για να αναπτύξουμε και την κριτική σκέψη, μπορούμε να ζητήσουμε από τα παιδιά να μας λένε κάθε φορά, πχ «Το κίτρινο χρώμα σημαίνει πως είναι χαρούμενος κι είναι χαρούμενος γιατί…». Αιτιολογούμε λοιπόν κάθε συναίσθημα, είτε είναι θετικό αυτό, είτε αρνητικό.
Αφού έχουμε συμφωνήσει για την αντιστοιχία χρώματος και συναισθήματος, μια ωραία κινητική δραστηριότητα είναι το twist των συναισθημάτων. Αν δεν έχουμε το γνωστό παιχνίδι, το φτιάχνουμε εμείς με μεγάλους κύκλους σε διάφορα χρώματα που κολλάμε με κολλητική ταινία στο πάτωμα. Ένα-ένα παιδί μπαίνει μέσα στο παιχνίδι κι ένα άλλο παιδί ή ένας μεγάλος του λέει διάφορα συναισθήματα. Το παιδί θα πρέπει να θυμάται ποιο χρώμα αντιστοιχεί σε αυτό το συναίσθημα και να τοποθετήσει ανάλογα τα χέρια του και τα πόδια του στους κύκλους.
Η Χριστίνα Κωνσταντουδάκη έχει τελειώσει Νηπιαγωγός μα στον ελεύθερο χρόνο της είναι εφευρέτρια ονείρων κι εκπαιδεύτρια σοκολατένιων λαγών. Έχει φάει από το μήλο της Χιονάτης κι επέζησε γι’ αυτό και ξέρει όλα τα μυστικά των ηρώων των παραμυθιών. Μένει με τις 73 πολύχρωμες γάτες της που γουργουρίζουν τα κάλαντα όλο το χρόνο και γράφει παραμύθια για μικρούς, μεγάλους και ονειροπόλους. Σπουδάζει από το 2014 στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, έχει βραβευτεί για παραμύθια και διηγήματά της κι είναι εθελόντρια ομαδάρχισσα σε κατασκηνώσεις. Σπουδάζει σε μεταπτυχιακό του ΕΚΠΑ σχετικό με φιλαναγνωσία και το πρώτο της βιβλίο για παιδιά «Το αρχηγείο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιοσκόπιο.
Αναρτήθηκε από ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου