Αυτή την περίοδο όλο ενδιαφέροντα άρθρα βρίσκω στο ίντερνετ, χρήσιμα για παιδιά και γονείς. Πιστεύω να προσφέρουν κάποια ωφέλεια.
Γράφει η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος (Πηγή psychologypages.blogspot.gr)
Δώστε μια μεγάααλη δόση αγάπης. Αλήθεια, κανείς δεν έπαθε τίποτα επειδή του έδωσαν πολλή αγάπη! Το πρόβλημα προκύπτει όταν η αγάπη δε συνοδεύεται από όρια στη συμπεριφορά του παιδιού, ή όταν ο γονιός καλύπτει δικές του ανασφάλειες και παρέχει στο παιδί υλικά αγαθά στο όνομα της αγάπης.
Δώστε το καλό παράδειγμα. Τι είδους συμπεριφορές θέλετε να καλλιεργήσετε στο παιδί σας; Κοιταχτείτε στον καθρέφτη και απαντήστε με ειλικρίνεια αν εσείς οι ίδιοι πράγματι έχετε τις ανάλογες συμπεριφορές. Είτε πρόκειται για την επιθυμία σας να έχει το παιδί σας καλές φιλίες, να είναι αθλητικό ή να έχει υγιεινή διατροφή, θα πρέπει να προσέξετε τι παράδειγμα του δίνετε εσείς με τις πράξεις σας.
Δώστε το παρόν στη ζωή του παιδιού σας. Αυτό δε σημαίνει να κάνετε τα μαθήματα του παιδιού σας ή να το κατασκοπεύετε! Σημαίνει ότι θα πρέπει να ξανασκεφτείτε τις προτεραιότητές σας, να κάνετε κάποιες αλλαγές ή θυσίες αν αυτό απαιτείται. Δίνω το παρόν σημαίνει ότι, ανάλογα με την ηλικία του, πηγαίνω το παιδί μου σε πάρτι, έχω ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τους δασκάλους του, πηγαίνω στις σχολικές εκδηλώσεις του, ξέρω τι του αρέσει και τι όχι, και δίνω συναισθηματικά το παρόν στη ζωή του.
Δώστε προσοχή στο είδος ανατροφής που χρειάζεται το παιδί σας. Σε ποια ηλικία είναι το παιδί σας; Τι ανάγκες έχει; Ποια είναι η προσωπικότητά του ή κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του; Χρειάζεται να λάβετε όλα τα παραπάνω υπόψη για να προσαρμόσετε το στυλ της ανατροφής στις ανάγκες του παιδιού. Το τρίχρονο που λέει όλη την ώρα ‘όχι’ και θέλει να τα κάνει όλα μόνο του έχει κίνητρο να μάθει να χρησιμοποιεί την τουαλέτα και να ανεξαρτητοποιηθεί. Αντίστοιχα, το 13χρονο που έχεi περιέργεια και κάνει ερωτήσεις στην τάξη, σας αμφισβητεί και σας αντιμιλά, ως κομμάτι αυτής της φάσης διανοητικής και ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης.
Δώστε και εφαρμόστε συγκεκριμένους κανόνες. Βάλτε όρια στο τι είναι αποδεκτό και τι όχι, θεσπίστε βασικούς κανόνες στην οικογένεια και εφαρμόστε τους. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσετε το παιδί σας να έχει καλή συμπεριφορά και να μάθει να λειτουργεί μέσα στην ομάδα της οικογένειας. Μην κάνετε ‘εκπτώσεις’ σε θέματα ασφάλειας, ειδικά καθώς το παιδί μεγαλώνει και πάει στο γυμνάσιο. Οι κανόνες και τα όρια βοηθούν στο να αποκτήσει το παιδί αυτοέλεγχο.
Δώστε στο παιδί σας την ευκαιρία να γίνει ανεξάρτητο. Το παιδί χρειάζεται να νιώθει ότι κατευθύνει το ίδιο τη ζωή του. Αυτό επιτυγχάνεται με το να γίνει σταδιακά ανεξάρτητο. Ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει η κακώς εννοούμενη φροντίδα, όπου η μητέρα φροντίζει κάθε ανάγκη του παιδιού πριν καν παρουσιαστεί, και ο πατέρας ή η μητέρα λύνει όλα τα προβλήματα του παιδιού πριν αυτό προσπαθήσει μόνο του. Χωρίς αυτοέλεγχο και χωρίς την αίσθηση της κατεύθυνσης στη ζωή δεν υπάρχει προσωπική επιτυχία. Έπειτα, να θυμάστε ότι η ανεξαρτησία δεν είναι ούτε ανυπακοή ούτε επαναστατικότητα.
Δείξτε συνέπεια. Να είστε συνεπείς σε αυτά που λέτε και αυτά που κάνετε. Τηρήστε τους κανόνες που έχετε θέσει, γιατί αν κάθε λίγο έχετε και μία εξαίρεση στον κανόνα ή αν μερικές φορές τηρείτε τους κανόνες αλλά άλλες φορές όχι το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι κακή συμπεριφορά από μέρος του παιδιού σας και το λάθος θα είναι όλο δικό σας!
Αποφύγετε τη σκληρή πειθαρχία. Ποτέ μα ποτέ δε χτυπάμε τα παιδιά! Αντίστοιχα, η λεκτική ή συναισθηματική κακοποίηση απαγορεύονται αυστηρά! Μερικές φορές οι γονείς πιστεύουν ότι αν μιλήσουν άσχημα στο παιδί τους θα το συνετίσουν ή ότι θα καταλάβει καλύτερα. Αυτό δε λειτουργεί. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι ο γονιός δεν το αγαπάει και μαθαίνει ότι χειριζόμαστε ανθρώπους και καταστάσεις με θυμό και νεύρα. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να διαμορφώσει κανείς σωστή συμπεριφορά, όπως οι φυσικές συνέπειες των πράξεων, αλλά και η θετική ενίσχυση (που τα συζητάω σε άλλα άρθρα).
Εξηγήστε τους κανόνες και τις αποφάσεις σας. Μην πέσετε στην παγίδα που πέφτουν οι περισσότεροι γονείς και το παρακάνουν στις εξηγήσεις με τα μικρά παιδιά, ενώ αντίθετα δεν εξηγούν αρκετά πράγματα στους προεφήβους και τους εφήβους. Μη ξεχνάτε ότι στην προεφηβεία και την εφηβεία το παιδί μπορεί να έχει αναπτυγμένο σώμα και λεκτική ικανότητα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι αντίστοιχα θέτει σωστές προτεραιότητες, έχει την κρίση και την εμπειρία που έχει ένας ενήλικας, επομένως χρειάζεται εξηγήσεις και καθοδήγηση
Φερθείτε με σεβασμό στο παιδί σας. Ειδικά μάλιστα αν το παιδί σας τυχαίνει να μην είναι σαν κι εσάς, δε θα πρέπει να το πολεμήσετε για να αλλάξει. Φερθείτε στο παιδί με σεβασμό: μιλάτε του όμορφα, αναγνωρίστε την προσωπικότητά του, τις επιθυμίες του, αλλά και αυτά που δεν του αρέσουν ή φοβάται. Ειδικά στην εφηβεία οι γονείς προτρέχουν να ακυρώσουν αυτά που αρέσουν στα παιδιά από άποψη ντυσίματος, μουσικής, διασκέδασης, κλπ. Με αυτό τον τρόπο όμως δε σέβονται τις απόψεις του παιδιού τους και αποξενώνονται από αυτό. Μη ξεχνάτε ότι το πώς σχετίζεστε εσείς με το παιδί σας δημιουργεί τη βάση πάνω στην οποία θα σχετιστεί το παιδί με άλλους στην υπόλοιπη ζωή του.
Γράφει η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος (Πηγή psychologypages.blogspot.gr)
Δώστε μια μεγάααλη δόση αγάπης. Αλήθεια, κανείς δεν έπαθε τίποτα επειδή του έδωσαν πολλή αγάπη! Το πρόβλημα προκύπτει όταν η αγάπη δε συνοδεύεται από όρια στη συμπεριφορά του παιδιού, ή όταν ο γονιός καλύπτει δικές του ανασφάλειες και παρέχει στο παιδί υλικά αγαθά στο όνομα της αγάπης.
Δώστε το καλό παράδειγμα. Τι είδους συμπεριφορές θέλετε να καλλιεργήσετε στο παιδί σας; Κοιταχτείτε στον καθρέφτη και απαντήστε με ειλικρίνεια αν εσείς οι ίδιοι πράγματι έχετε τις ανάλογες συμπεριφορές. Είτε πρόκειται για την επιθυμία σας να έχει το παιδί σας καλές φιλίες, να είναι αθλητικό ή να έχει υγιεινή διατροφή, θα πρέπει να προσέξετε τι παράδειγμα του δίνετε εσείς με τις πράξεις σας.
Δώστε το παρόν στη ζωή του παιδιού σας. Αυτό δε σημαίνει να κάνετε τα μαθήματα του παιδιού σας ή να το κατασκοπεύετε! Σημαίνει ότι θα πρέπει να ξανασκεφτείτε τις προτεραιότητές σας, να κάνετε κάποιες αλλαγές ή θυσίες αν αυτό απαιτείται. Δίνω το παρόν σημαίνει ότι, ανάλογα με την ηλικία του, πηγαίνω το παιδί μου σε πάρτι, έχω ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τους δασκάλους του, πηγαίνω στις σχολικές εκδηλώσεις του, ξέρω τι του αρέσει και τι όχι, και δίνω συναισθηματικά το παρόν στη ζωή του.
Δώστε προσοχή στο είδος ανατροφής που χρειάζεται το παιδί σας. Σε ποια ηλικία είναι το παιδί σας; Τι ανάγκες έχει; Ποια είναι η προσωπικότητά του ή κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του; Χρειάζεται να λάβετε όλα τα παραπάνω υπόψη για να προσαρμόσετε το στυλ της ανατροφής στις ανάγκες του παιδιού. Το τρίχρονο που λέει όλη την ώρα ‘όχι’ και θέλει να τα κάνει όλα μόνο του έχει κίνητρο να μάθει να χρησιμοποιεί την τουαλέτα και να ανεξαρτητοποιηθεί. Αντίστοιχα, το 13χρονο που έχεi περιέργεια και κάνει ερωτήσεις στην τάξη, σας αμφισβητεί και σας αντιμιλά, ως κομμάτι αυτής της φάσης διανοητικής και ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης.
Δώστε και εφαρμόστε συγκεκριμένους κανόνες. Βάλτε όρια στο τι είναι αποδεκτό και τι όχι, θεσπίστε βασικούς κανόνες στην οικογένεια και εφαρμόστε τους. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσετε το παιδί σας να έχει καλή συμπεριφορά και να μάθει να λειτουργεί μέσα στην ομάδα της οικογένειας. Μην κάνετε ‘εκπτώσεις’ σε θέματα ασφάλειας, ειδικά καθώς το παιδί μεγαλώνει και πάει στο γυμνάσιο. Οι κανόνες και τα όρια βοηθούν στο να αποκτήσει το παιδί αυτοέλεγχο.
Δώστε στο παιδί σας την ευκαιρία να γίνει ανεξάρτητο. Το παιδί χρειάζεται να νιώθει ότι κατευθύνει το ίδιο τη ζωή του. Αυτό επιτυγχάνεται με το να γίνει σταδιακά ανεξάρτητο. Ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει η κακώς εννοούμενη φροντίδα, όπου η μητέρα φροντίζει κάθε ανάγκη του παιδιού πριν καν παρουσιαστεί, και ο πατέρας ή η μητέρα λύνει όλα τα προβλήματα του παιδιού πριν αυτό προσπαθήσει μόνο του. Χωρίς αυτοέλεγχο και χωρίς την αίσθηση της κατεύθυνσης στη ζωή δεν υπάρχει προσωπική επιτυχία. Έπειτα, να θυμάστε ότι η ανεξαρτησία δεν είναι ούτε ανυπακοή ούτε επαναστατικότητα.
Δείξτε συνέπεια. Να είστε συνεπείς σε αυτά που λέτε και αυτά που κάνετε. Τηρήστε τους κανόνες που έχετε θέσει, γιατί αν κάθε λίγο έχετε και μία εξαίρεση στον κανόνα ή αν μερικές φορές τηρείτε τους κανόνες αλλά άλλες φορές όχι το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι κακή συμπεριφορά από μέρος του παιδιού σας και το λάθος θα είναι όλο δικό σας!
Αποφύγετε τη σκληρή πειθαρχία. Ποτέ μα ποτέ δε χτυπάμε τα παιδιά! Αντίστοιχα, η λεκτική ή συναισθηματική κακοποίηση απαγορεύονται αυστηρά! Μερικές φορές οι γονείς πιστεύουν ότι αν μιλήσουν άσχημα στο παιδί τους θα το συνετίσουν ή ότι θα καταλάβει καλύτερα. Αυτό δε λειτουργεί. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι ο γονιός δεν το αγαπάει και μαθαίνει ότι χειριζόμαστε ανθρώπους και καταστάσεις με θυμό και νεύρα. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να διαμορφώσει κανείς σωστή συμπεριφορά, όπως οι φυσικές συνέπειες των πράξεων, αλλά και η θετική ενίσχυση (που τα συζητάω σε άλλα άρθρα).
Εξηγήστε τους κανόνες και τις αποφάσεις σας. Μην πέσετε στην παγίδα που πέφτουν οι περισσότεροι γονείς και το παρακάνουν στις εξηγήσεις με τα μικρά παιδιά, ενώ αντίθετα δεν εξηγούν αρκετά πράγματα στους προεφήβους και τους εφήβους. Μη ξεχνάτε ότι στην προεφηβεία και την εφηβεία το παιδί μπορεί να έχει αναπτυγμένο σώμα και λεκτική ικανότητα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι αντίστοιχα θέτει σωστές προτεραιότητες, έχει την κρίση και την εμπειρία που έχει ένας ενήλικας, επομένως χρειάζεται εξηγήσεις και καθοδήγηση
Φερθείτε με σεβασμό στο παιδί σας. Ειδικά μάλιστα αν το παιδί σας τυχαίνει να μην είναι σαν κι εσάς, δε θα πρέπει να το πολεμήσετε για να αλλάξει. Φερθείτε στο παιδί με σεβασμό: μιλάτε του όμορφα, αναγνωρίστε την προσωπικότητά του, τις επιθυμίες του, αλλά και αυτά που δεν του αρέσουν ή φοβάται. Ειδικά στην εφηβεία οι γονείς προτρέχουν να ακυρώσουν αυτά που αρέσουν στα παιδιά από άποψη ντυσίματος, μουσικής, διασκέδασης, κλπ. Με αυτό τον τρόπο όμως δε σέβονται τις απόψεις του παιδιού τους και αποξενώνονται από αυτό. Μη ξεχνάτε ότι το πώς σχετίζεστε εσείς με το παιδί σας δημιουργεί τη βάση πάνω στην οποία θα σχετιστεί το παιδί με άλλους στην υπόλοιπη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου