ANTΡΕ ΜΟΡΟΥΑ

Ο Μωρουά γεννήθηκε στην πόλη Ελμπέφ του νομού Σεν Μαριτίμ στη Νορμανδία το 1889,  με το αρχικό όνομα Εμίλ Σαλομόν Βίλελμ Χέρζόγκ . Οι γονείς του ήταν Αλσατοί  εβραϊκής καταγωγής.

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Εμίλ κατατάχθηκε στον γαλλικό στρατό, όπου υπηρέτησε ως διερμηνέας και αργότερα ως σύνδεσμος με τον Βρετανικό στρατό. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Les silences du colonel Bramble (Οι σιωπές του συνταγματάρχη Μπραμπλ, 1918), ήταν μία πνευματώδης αλλά και κοινωνικά ρεαλιστική καταγραφή των σχετικών εντυπώσεων και εμπειριών του, και σημείωσε άμεση εκδοτική επιτυχία στη Γαλλία. Μεταφράστηκε και έγινε επίσης δημοφιλές στη Μεγάλη Βρετανία και στις άλλες αγγλόφωνες χώρες. Πολλά άλλα έργα του Μωρουά μεταφράσθηκαν γρήγορα στην αγγλική (κυρίως από τον Χάμις Μάιλς), καθώς συχνά είχαν βρετανικό θέμα, όπως οι βιογραφίες του τωνΝτισραέλι, Λόρδου Βύρωνος και Σέλλεϋ.

Το 1938 ο Μωρουά εκλέχθηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, στην 26η έδρα της.

Παρότι το «Αντρέ Μωρουά» ήταν αρχικά απλώς το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο, το κατέστησε επίσημο όνομά του το 1947.

Ο Αντρέ Μωρουά απεβίωσε το 1967 στο Νεϊγί-συρ-Σεν, κοντά στο Παρίσι, σε ηλικία 82 ετών, μετά από μακρά σταδιοδρομία ως συγγραφέας μυθιστορημάτων (το γνωστότερο είναι το Κλίματα), μυθιστορηματικών βιογραφιών (στις οποίες κυρίως διακρίθηκε), ιστορικών έργων, παιδικών βιβλίων, ακόμα και διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας.  

Ο ίδιος έλεγε:

<< Πρέπει να διαλέγουμε με προσοχή την τροφή του πνεύματός μας. Κάθε μυαλό ζητάει τη δική του αποκλειστική τροφή. Χρειάζεται ν’ ανακαλύψουμε ποιοι  είναι οι δικοί μας συγγραφείς. Και είναι διαφορετικοί από τους  συγγραφείς των φίλων μας. Πρέπει να κλίνουμε ελεύθερα προς ό,τι μας πηγαίνει καλύτερα. Οι πιο σωστοί κριτές του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Αν είναι δυνατόν, το διάβασμα ας γίνεται σε μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και  γαλήνης που θα ταίριαζε σε θρησκευτική τελετή ή κονσέρτο. Δεν είναι διάβασμα να φυλλομετράμε τη μια στιγμή  και την άλλη να σηκωνόμαστε  για ν’ απαντήσουμε στο τηλέφωνο, να πιάνουμε ένα βιβλίο ενώ σκεφτόμαστε άλλα, να το εγκαταλείπουμε ξαφνικά και να το ξαναθυμόμαστε την άλλη μέρα.

Ο αληθινός λάτρης των βιβλίων περνάει μόνος του ολόκληρα απογεύματα για έναν αγαπημένο του συγγραφέα, κλείνεται  μέσα μια Κυριακή, απόγευμα του χειμώνα. Χαίρεται, όπως και ο μουσικόφιλος  όσες φορές ακούει το θέμα του μάγου στον << Πετρούσκα>> του Σταβίνσκι>>.

Αποφθέγματά του:

•  «Εκτιμούμε την ειλικρίνεια όσων μας επαινούν. Η ειλικρίνεια εκ μέρους των υπόλοιπων ονομάζεται θράσος.»
• «Στη λογοτεχνία, όπως και στον έρωτα, μας εκπλήσσουν οι επιλογές των άλλων.»

Έργα του σε μεταφράσεις  στα ελληνικά:

• Η ζωή του Ντισραέλι : Γ.Πράτσικας («Γκοβόστης»)

·         Γιάννης Κουχ ως Κυνηγώντας την ευτυχία («Μορφωτική Επιστημονική Εταιρία», Αθήναι 1952)

·         Μανώλης Γιαλουράκης (εκδ. «Πανεπιστημιακός Τύπος-Φοντάνα», )

• Ντον Ζουάν ή Η ζωή του Μπάυρον : Λήδα Παλλαντίου (εκδ. «Ωκεανίδα»)
• Το ένστικτο της ευτυχίας : Γ.Λαμπρινίδης (εκδ. «Γκοβόστης», )
• Ιστορία της Αγγλίας : Τάκης Μπάρλας (εκδ. «Οι φίλοι του βιβλίου», 1945 και «Σύγχρονη Λογοτεχνία», Αθήνα 1954)
• Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών 1492-1946 : Παύλος Φλώρος (εκδ. «Οι φίλοι του βιβλίου», 1947)
• Ρενέ ή Η ζωή του Σατωμπριάν : Γ.Πράτσικας (εκδ. «Νέα Εστία» 1957 Α΄ και «Γκοβόστης» χχ)
• Γη της Επαγγελίας : Σωτήρης Πατατζής (εκδ. Δαμιανού, χχ)
• Ανοιχτό γράμμα σε ένα νέο, μετάφραση Γ.Α. Βασδέκη, εκδ. «Δίπτυχο», Αθήνα 1972

Πληροφορίες από βικιπαίδεια και IQ