Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Τι γλυκό και όμορφο συναίσθημα να σε επισκέπτονται παλιοί μαθητές σου , να σε κοιτούν με αγάπη, με λαχτάρα, με ένα βλέμμα νοσταλγικό και ερευνητικό γύρω από τον παλιό γνώριμο χώρο τους. Ένα βλέμμα διαφορετικό από αυτό που είχαν ως μαθητές κάποτε.......... Σαν να αναπολούν; Σαν να τους αρέσει που μεγάλωσαν; Σαν να βλέπουν το χώρο ξένο , διαφορετικό; Ή να νοσταλγούν παλιές και ευτυχισμένες στιγμές , γεμάτες παιχνίδι και ξεγνοιασιά; Ποικίλα ερωτηματικά που πολλές φορές μου δημιουργούνται καθώς βλέπω αυτήν την ιδιαίτερη έκφραση στα ματάκια τους.
Η Ζωή ήρθε και πάλι στο νηπιαγωγείο. Πολύ με αγάπησε και δεν το κρύβω .......... Όμως είχα φύγει! Πολύ κρίμα! Υποσχέθηκε ότι θα ξανάρθει. Και μια έκπληξη με περίμενε ένα πρωινό αυτών των ημερών. Μου ζωγράφισε στον ασπροπίνακα και έφτιαξε και ένα κάστρο. Για να μου τα αφιερώσει με αγάπη.



Αγαπημένη μου Ζωή. Οι ευχές μου να σε ακολουθούν σε όλη τη ζωή σου. Και ναι, μπορεί κάποιες στιγμές να είμαστε <<αυστηρές>> για τους κανόνες και τα όρια , όμως η καρδιά μας είναι γεμάτη αγάπη για τα ματάκια σας, την πηγαία και αυθόρμητη και δοτική δική σας αγάπη. Και αυτό είναι το πιο όμορφο συναίσθημα. Και μια ανταμοιβή και ηθική  χαρά για το μικρό σημαδάκι που εμείς ως δασκάλες σας , σας αφήνουμε.
Καλή και όμορφη σχολική σου χρονιά!!!!!!!!!!!
Και σε περιμένω.......

2 σχόλια: