Η ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΜΠΙΑ

Θα σας παρουσιάσω όλες τις δράσεις που πραγματοποιήσαμε αυτό τον καιρό.
Καταρχήν για εξάσκηση στο ψαλίδι τα παιδιά ολοκλήρωσαν ένα συλλογικό κολάζ.

Ασχολήθηκαν και με το αρχικό του ονόματός τους. Σε καπάκια συνέθεσαν το όνομά τους.

Στη συνέχεια , έριξα στο πάτωμα φύλλα με το αρχικό των ονομάτων τους. Δύο παιδιά θα έμεναν χωρίς το όνομά τους. Με το σύνθημα τα παιδιά διάλεξαν την καρτέλα με το αρχικό τους. Τέθηκε ο προβληματισμός τι συνέβη και δύο παιδιά δε βρήκαν το αρχικό τους; Ακούστηκαν διάφορες απόψεις για την ανάπτυξη της κριτικής τους σκέψης. 

Στη συνέχεια διακόσμησαν όπως ήθελαν το αρχικό τους , έκοψαν ότι ήθελαν και το κόλλησαν σε άλλο χαρτί για να στολίσουμε την τάξη μας.

Επειδή το τμήμα είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΟ φέτος , ήδη σας έχω γράψει ότι ξεκίνησα να δουλεύω σε ζευγάρια, εφάρμοσα το εξής. Ζήτησα ανά ζευγάρια να χρησιμοποιήσουν έναν ασπροπίνακα όπως ήθελαν. Το αποτέλεσμα μετά από μια εβδομάδα ήταν αυτό:

Μάλιστα τους έδωσα την ιδέα το κάθε παιδί να λέει μια ιστορία γι' αυτό που έφτιαξε και το άλλο να συνεχίζει τη δική του και στο τέλος να τελειώσουν και τα δύο μαζί την ιστορία τους συνδέοντας τα κομμάτια της ζωγραφικής τους.

Η ιστορία έχει ως εξής: <<1Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια καλή βασίλισσα. Στη χώρα τους της άρεσε πολύ να παίζουν και να γελούν. Χαιρόταν με τις πεταλούδες και με το χιόνι. Όλοι γλεντούσαν και πέρναγαν καλά. 2 Όμως στη γειτονική χώρα έμενε μια βασίλισσα λυπημένη. Η καρδούλα της ήταν στενοχωρημένη , το ίδιο και οι πεταλούδες και οι άνθρωποι. Ήθελε να γίνει φίλη με την άλλη βασίλισσα. 3 Τότε της έστειλε πρόσκληση εκείνη η βασίλισσα να τη φιλοξενήσει στο βασίλειό της και να γίνουν φίλες. Η βασίλισσα χάρηκε πολύ, γίνανε φίλες. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα>>. 

Και φτάνουμε και στην κάμπια μας. Για να τονώσουμε τη συνεργασία μας σκέφθηκα αρχικά ζωάκια με πολλά πόδια. Τα παιδιά όμως μου μίλησαν για την κάμπια κι έτσι αποφάσισα να εργαστούμε όλα μαζί με τη δημιουργία μιας κάμπιας. Είπαμε λίγα λόγια για την κάμπια. 

Κάμπια ονομάζεται η προνύμφη των Λεπιδοπτέρων Εντόμων, στάδιο που προηγείται της χρυσαλίδας και της πεταλούδας. Το σώμα της κάμπιας είναι μαλακό, κυλινδρικό και επιμήκες, σκεπασμένο συχνά με χνούδι με έντονα χρώματα. Έχει 6 ζεύγη κοντών θωρακικών ποδιών, αρκετά κοιλιακά ψευδοπόδια και κοντές κεραίες. Με το μασητικό όργανο στην περιοχή του στόματος, η κάμπια τρώει με λαιμαργία φύλλα, συνήθως ενός συγκεκριμένου φυτού, και μπορεί να καταστρέψει τις καλλιέργειες. Ζει μοναχικά μέχρι να κλειστεί στο κουκούλι, όπου θα μεταμορφωθεί σε χρυσαλλίδα.

Η μορφή και το μέγεθος των καμπιών ποικίλλει σημαντικά, ανάλογα με το είδος. Γενικώς οι κάμπιες έχουν κυλινδρικό και δακτυλιοειδές σκωληκόμορφο σώμα χωρισμένο σε δακτυλιοειδή μεταμερή, κοντά πόδια που παίζουν δευτερεύοντα ρόλο στην κίνησή τους και κινούνται με κυματοειδή προωθητική κίνηση. Το κεφάλι είναι σφαιρικό με ισχυρές σιαγόνες, φέρει δύο ατροφικές κεραίες.  

Στη συνέχεια τους ζήτησα ανά 6 παιδάκια να πιαστούν από τη μέση και να περπατήσουν. Αυτό ήταν πανεύκολο. Μετά να περπατήσουν σε βαθύ κάθισμα. Δυσκολεύτηκαν, τους άρεσε και το διασκέδασαν . Το ίδιο έγινε και με τα υπόλοιπα παιδιά.

 Σκοπός ήταν να καταλάβουν ότι όταν συνεργάζονται μαζί όμορφα , περνάνε ωραία και δημιουργικά. Βέβαια όσο λιγότερα  παιδιά τόσο πιο εύκολη η συνεργασία , όμως στο σχολείο μας η ομάδα είναι πολύ μεγάλη και για να περνάνε όμορφα πρέπει να συνεργάζονται όλα τα παιδιά. Για να το δούμε. Στην αρχή όλα μαζί περπάτησαν κρατώντας το ένα το άλλο από τη μέση. Εύκολο.

Στη συνέχεια τους ζήτησα να περπατήσουν σε βαθύ κάθισμα όλα μαζί και να γίνουμε σαν τις παρακάτω κάμπιες.

 Εκεί έγινε ο χαμός και  δεν πρόλαβα να τραβήξω φωτογραφία. Τους εξήγησα ότι εκείνα τα έντομα με τα πολλά ποδαράκια συνεργάζονται όλα μαζί και τα καταφέρνουν. Που σημαίνει ότι το κάθε παιδί προσέχει πως πηγαίνει το μπροστινό του και αυτό που είναι πίσω του. Τα πήγαμε καλύτερα και γλυτώσαμε από ατύχημα.

Στη συνέχεια τους άπλωσα χρωματιστούς κύκλους και τους ζήτησαν να διαλέξουν κύκλο και να ζωγραφίσουν μέσα σε αυτό τον εαυτό τους. Στη συνέχεια τα τοποθετήσαμε κάτω κι έπρεπε το κάθε παιδί να βρίσκει το κυκλάκι του και να το κολλά στην κάμπια. Έτσι όλα μαζί φτιάξαμε μια κάμπια, ενωμένα και χαρούμενα. Γι' αυτό και την ονόμασαν Η ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΜΠΙΑ.

Την άλλη μέρα ένα η Νεφέλη μου έφερε και το παραμύθι από τα ΖΟΥΖΟΥΝΑΚΙΑ, ΝΑΝΤΙΑ Η ΚΑΜΠΙΑ , εκδόσεις Παπαδόπουλος. Τους το διάβασα και ενθουσιάστηκαν πολύ.

Αποφασίσαμε την Άνοιξη , την κάμπια μας να την μεταμορφώσουμε σε πεταλούδα.